аба (ж.)
Иглата му се слизнува од прстите, ги прескокнува рабовите на абата каде што треба повеќе напор.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тој, прикрепникот мој, едвај вадеше по некој грош леб да донесе, та за в'на и козина ниет не стори да купи Токо . ,. дај ми ношчо Илково ако миа за потплетување: некој калци, некој чорапи или некоа аба.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
