ала (ж.)
Низ набујалите од плод и зеленило овошни градини, се зададе бесна ала со широко размавтана сина антерија.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Јас ја замислував како кртица која рие и се крие во земјата или лета и фучи како лилјак во темнината, како алетина завива над коријата, над планината.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Тој се загледа во малиот отвор од кој избиваше црвен пламен, како од челуста на голема, разгневена ала.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
5. ИБРИК СИ Е, АЛИ БАРДАК - но дека си има сред вазните рода како реликвија музеите го вардат непуштајќи го да оди по вода...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Глеам дека и Саше Фактор Х поново се враќа на нашава пророчка сцена со неговите исклучително исцелителни способности кои не можам да му ги оспорам, али многу е скуп бе брате. 55 денара плус 18% ддв за минута не ми се даваат.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Некаде од Прилеп али од Битола, каде што живееја неговите подалечни сродници и каде што и сам имаше куќи и хотели или од Солун, од Софија, од Загреб, од Берлин, од Париз, од Лондон, каде што бил да ака, рано напролет, заедно со ластовичките, туку и тој ќе долеташе на Имотот и ќе довлечкаше со себе и една секогаш различна, но секогаш ситна и црномуреста граѓанка.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
– „А бре татко и ти мајко, што не ме верувате оти бев штрк и ви седев на куќава на другиот крај; имаше летово еден штрк али немаше?“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Една од врвните ѕвезди на нашата гатачка естрада е госпоѓа Сабина по националност Бошњакиња али жената е сестрана и полиглота која со својот тарот знае да ви прорече судбина на поише јазици и да ги обедини сите националности као у времето на Тито.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
ПАНДЕ: Еден од докторите, го главал али има заби и али му се здрави...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Уместо предговор, увод и сл... Уште одма, на почеток, да се разбереме... Да нема после: не знам, не ми кажаа... Рукописот е пишуван на скопски сленг, али лајт варијанта.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Али сега, мили моми, нека ви прикажа прикаски од наше време... Слушајте, девојки! ***
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Уште од рани зори момите и невестите, засукани високо над колена, ја газеа калта, притоа низ песни им дофрлаа на сосетките: Нашите црепни најлични, вашите црпни - црепутки Митро ле, моме најлично, али ти земја грутлива, али ти криви нозете, што ти се црепни - црепутки? - Ихиии!...
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Се разбира, се пред тебе, али ништо без попот!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Да видиме али ќе те познат!...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
