беден (прид.)
Друг пат е следен, против себе да одиш, Ти нечесник, да умираш во богатство секој ден, бедно како скот.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Тие негови зборови уште толку ме дотолчија и мислам дека целиот мој беден живот ќе ги паметам.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Со срце ѝ платив Во себе не се вратив Небаре божјак беден До изворот Жеден.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
На крај решив да се помирам со чудниот човек и да се молам дека при утрешното спортување во влезот нема да го сретнам тоа бедно суштество. ***
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Но тоа се случи и нашата бедна приказна неочекувано доби фантастичен крај.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
II Ќе дојде тоа сончево клопче пролетта како што иде да свие сончесто гнездо во лисјето на нашите грижи а ние двајцата ќе сме два кротки два питоми рида во тој пејсаж од смев наполно наполно зближени Понекогаш ќе си тажна и уморно надвесена над таа лулка од страв зората додека заруди Ќе зрачи тиха светлина твојата приспивна песна барајќи крепка починка во моите очи будни Таа грижа по ноќите ќе ме грее и дење па колку беден ќе сакам мајко да ти речам оти може понекогаш помалку ќе си жена заради тој поток од сон што меѓу нас ќе тече.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Неочекувано бедното човече скокна и пред домаќинот и другите да си дојдат на себе, да го зграпчат или да го соборат со удар, се стрчна и со скок на преплашен јарец ја прерипа искривената ограда од прачки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
За измамници, манипулатори, За нечовек беден, човек кој не е човек, кој чудовиште е, е реалност, Станува збор.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Болката во зглобот беше силна но не можеше да го потисне срамот пред жената пред чии очи со зеленикави пламенчиња се чувствував бедно.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Можев да видам низ сивожолта зачаденост како бодат и како сечат крвави и песоглави и знаев дека тројцата Турци дојдени во селото под знак на своја ламтежлива правда не личат на себе - разлеано месо и бедни крпи се под сенките на ѕверосаните луѓе што се здружуваат во глутница кога се борат и самите за своја правда, и можеше да се поверува дека од криците и замавнувањата пукаат плитарските ѕидови.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Подоцна знаеле: на Онисифоровците како и на другите им недостасувале во бедните ноќи жени со бедра слични на полна месечина, или само така мислеле, жени покорни да станат облик според обликот на врелата машка жед.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Беше тоа бедно изработен комплет. Картонската табла беше прекршена, а малечките дрвени фигури беа толку лошо направени што одвај стоеја.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Таа се вудвоса во половината, со онаа безочна понизност што ја има само кај бедниот и кралски отпадок, а со жолтото здолниште како да ја смете земјата.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Тие компири им идеа како добро засилување на храната на изгладнетите студенти, зашто бедниот оброк со купонот не ги најадуваше.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
По три или четири минути, беше надвор од регионот во кој падна бомбата, и бедниот разлазен уличен живот се одвиваше како ништо да не се случило.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Потоа ненадејно, додека ги зацврстуваше бедните крпи околу себе, го надвладеа чувството на сожалување над сопственото уништено тело.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Така проведена низ зоната на релативизмот политичката креација неретко станува позитивен хуманистички регулатор на животот, уметноста обична глупост и ситна перверзија потполно непотребна и бескрајно бедна активност на човекот, а мудрувањето пак чудно тивко суицидно опстанување во ништожноста.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Патуваш по границите рани, странични
на вселената – изведена смисла/свет
а таму душата лебди, бдее
бедеми бедни та раскошни
со плимата плиска
со осеката секне
секавично и ведно
гледаш и мижиш во длабините
и самиот длаб
на етерот бладање, сон на сенката
светилник на помрачението
блаженство во јадот
страст за питие
смрт и заборав
за лага и заблуда
за облик, опиум!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Во Царството што се распаѓаше пред силните наезди на фанатизираните варвари и бедната дволичност на бесрамните политичари, патрицијот, вели правдољубивиот историчар, постојано се напојуваше со чистиот свет на идеите.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
На смртен тој никако веќе не личеше среде оние борбени часој. Под сабјата негова паѓаше Албанец беден - како под српови класој.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
