боица (ж.)
- Секаде се еден до друг, од прво до четврто, па и во петто не се разделија... милата Јана, никогаш за ништо не го накодоши - како што знаат да кодошат девојчињата - секогаш сакаше да му даде и гумичка, и молив, и боички, и острилка, му даваше без да побара, не им требаа зборови - со поглед се разбираа...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
„Јас сметам дека за ваков небрежен однос кон нас се виновни Првото читање, Тетратките, Боичките, Моливот и Гумата. Таа е везден со нив!“
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Седеше, а пред неа беше блокчето и куп боици.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Подоцна ѝ крадеше тетратки, моливи, гуми, боици, острачиња, цртанки. Јадеше шлаканици, но ништо не помагаше.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Понекогаш, ноќе, ќе ги чуеше како се превртуваат, и знаеше дека сонуваат, дека се сеќаваат на златната или жолта боичка, или на паричката со која ќе го купат светот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
