буцка (несв.)
Само те буцка да правиш нешто, нешто да кажуваш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Леле колку беше смешен! Немаше друга работа, па со една жица ги буцкаше сите книвчиња што ги испуштаа децата.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
И додека полека се отвора ризницата на портокалите исечени врз сртот на планината и додека го вадиме првото неочекувано ковче од мекото месо од телото на рибата, сега веќе во нашето тело едно ненамерно - намерно подбуцнување со зелено стапче мало ситно ништожно, го буцка нежното тело на вжарениот трупец и тој од покос се отвора пред нас со величествената светлина и топлина од неговата утроба, паѓа.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
- Ајде сега, касни, па ти го правеше, - ме буцкаше мајка му на Дино за време на ручекот.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Тој имаше обичај, кога сакаше да ја покаже својата приврзаност, со својата брада да ѝ го буцка грлото.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Туку си буцка, туку ја поправа оградата.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
