вага (ж.)
Немаше туѓ прст само да го допре едниот тас на вагата, па да можеше да каже дека донел решение под надворешно влијание.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Или можеби времето застанало и песокта во часовникот ќе застане, ни ваму ни таму, а тасовите на вагата во својата рамнотежа покажуваат дека веќе сѐ е сеедно и нема значење, а ѕвоното нема зошто да удри.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Половина од песокта во песочниот часовник е истечена, тасовите на вагата мируваат, мирува и ѕвоното, иако во секој миг може да го удри последниот час.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Стаклената несигурна вага на која се мерат неразоткриените работи со познатите, многу тешко ја одржува во рамнотежа во услови кога мислите се во непрестајно движење.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Ќе те спасат од лошиот миг на проклетсвото – филозофираше старецот со сликовитото претставување на телесната и духовната борба, ставајќи ги работите на вага.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
И, додека гледам како под фолии насадил цели леи вртипоп, нане, босилок, мајчина душичка, тој ми покажува дека има и сушилница за билките, горд на производството и на погонот за пакување: маса на која една жена од ѓутуре ги меша сувите растенија, ги мери на кујнска вага, ги пакува во теглички и им лепи декларации.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Потребно е само малку за тасовите на вагата на оваа двојност да натежнат на едната или на другата страна и, во суштина, просторот меѓу оние како Јуда и оние како Лидија е многу мал.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Тогаш мојот хипнотички поглед го меша со мислите и страстите: Константно и директно се џари, Нема потреба да се умилкува и додворува На својот слуга за бакнеж, Нему, кој е сопственик на ужасите, Кој ја познава матката на отровницата, Пегава и одрана со црно, На рѓосаната вага на амбрата, Неговиот гроб - Затегната направа за мачење што предизвикува тага На која тој лелека - лелека!
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Во исто време, да ги одмерат со својата вага на мудроста – што се задржи, а што да се пропушти надвор од себе. Човекот е вистнинскиот филтер!
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Никако не си, што се вели, немаш вага за мерење на зборовите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ја советуваа да држи диета, да пие лекови и тревје за слабеење, да се движи, да работи, но пак ништо не помагаше, ја ставаше Дукле на вагата да ја измери и гледаше дека се здебелува.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Дали вагата е покрај Меланхолијата само затоа што е потребно премерувањето на тежината кога се гради, или е таа и симбол на постојаното вагање, постојаното премерување, постојаното колебање?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
- Не мери ја неа на вагата, - му велеа луѓето, - туку мери ѝ ја храната што ѝ ја даваш...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
„Васј, Васј", се изнасмеа тој.“ Со воените нема шега. Кај нив сѐ е прецизно како на вага во аптека.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
А вага никој нема да извага.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Па ти му припаѓаш на оној тип луѓе кои сите работи ги мерат на аптекарска вага.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Што ли ќе претегне на тасот на вагата, среќата или тагата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
