ветренце (ср.)
Струеше тихо ветренце од север.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Го гледаа езерото како на дланка, воодушевувајќи се на неговата убавина: наутро сонцето го отвораше како голем бел цвет, врамен со зеленило; тоа треперејќи на благото ветренце - се доразвиваше; кружеа галебите над него спуштајќи се да го допрат со крилјата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Свежо утринско ветренце продира низ марамата.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Ги пречека горе, како нежна милувка, кротко планинско ветренце.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
