видра (ж.)
Мајка ми се движеше како видра, леташе низ улицата, барајќи го бројот. Читаше на домофоните.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Во тој свечен чин на неможното, кога дури и кобниците ги забораваат проколнувањата со кои се родиле и со кои ќе умрат премногу изморени за да прослават еднаш во животот и благослов, во водите престануваат вражбите: над дебел опаш на видра се смирува рој бели рибички, водените полвови со очи ја пијат ѕвездената светлост: потоците ги појат разбудените коренчиња на дуњите и сливите, жугаат од нив сончогледи и пченки, и уште подалеку,
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ќе ги изедат змии, видри. Секогаш некој некого јаде. Така е тоа, - мудро заклучи Бојан.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Море, тој е видра! Ќе видиш, ќе се извлече! - додаде трет.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Патрокле брзаше, се измеша со затворениците и поднаведнат, како видра, се извлечка од каушот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Секогаш се наоѓа крави, риби, зајаци, дабари и видри кои можат да се фатат во стапица.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
