виза (ж.)
Испративме писмо до југословенската амбасада во Москва и сега чекаме виза.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во воз на влеча немаше плата сметки се редат, фамилија страда извршител крвник тропна на врата кај има сила не барај правда Роди се човек роб биди животот мачен од лопови, гниди секое лето на одмор на Вардар секоја зима на маса со ајвар Пуста да остане економска криза реши да земе иселеничка виза партали собра во Канада слета татковино курво, децата ги еба
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Ни треба уште излезна виза од СССР.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Неочекувано брзо ја добив албанската црвена виза.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Одобрени ни се визи за Југославија.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Викаме така, се дереме ко померени и кроиме планови како да му се кажеме: да ни се даде пат за Југославија. Виза.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Петнаесетина дена пред да ѝ мине важноста на визата, побара да се врати.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Со ранец и со извалкани патики (единствено како и сега, и тогаш долго чекавме за виза пред конзулатот на јужниот сосед, што потоа се надоместуваше со едномесечни уживанции по грчките острови).
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Јас не сум ваш државјанин. Имам ваша уредна виза.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Мајка ништо не можеше да ја одврати од намерата да ја мине границата, да го оствари судбинското враќање во родната земја, откако стигна црвената виза, токму на денот кога таа наполни 70 години.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
И покрај, сигурно големото лично досие, визата ми е јасно запишана во пасошот.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Но, во Скопје нема Канадски конзулат, па се договоривме да се обидеме да добиеме визи во Сиетл.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Ние сме уапсени и рехабилитирани, велиме, од Југославија имаме виза, од вас уште немаме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Веднаш, уште вториот ден по пристигнувањето во Сиетл, отидовме во канадскиот конзулат да побараме визи.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Во Амстердам извадив американска виза и отпатував во Америка порано одошто требаше.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Исклучително брзото давање на визата сигурно не ќе беше најдобро за мене поради овдешните, кои тајум се сомневаа на мојата лојалност кон нив.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Поработуваа и одеа дома да однесат парче леб и да се преслечат, а потоа, со обновени визи за три или за шест месеци, пак доаѓаа.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Не ми даваат излезна виза, велам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Марта и Ана ни кажаа дека живеат во убава куќа во тивко лондонско предградие, и постојано нѐ уверуваа дека пријателите на Зигмунд прават сѐ ние сестрите да добиеме визи за излез од Австрија, па потоа ќе можеме да им се придружиме во куќата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Не можејќи пред американската јавност да се претстави како филмски режисер, се зачленил во Сојузот на американските возачи и со нивната членска карта си обезбедил виза за престој.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
