воздржан (прид.)
Алегоријата е везена со мајсторство, колку со вибрантниот и воздржан стил толку и со умешноста на митот на отпорот против криминалниот диктат.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Јас не знам да мислам. Јас сум истовремено и за и против и воздржана. (Пауза) Јас сум фетус што се прави дека е одговорен за себе. И слободно плива во тегла пред студенти по медицина.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
За момент се колебав како да постапам. Колку е убав, реков потоа, макар чудно и воздржано, и видов како на Симона му стана мило.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Ораџиите нестрпливо чекаат валцерот на младенците да ја отвори сезоната. (Се обложувам дека онаа прекрасна воздржана госпоѓа за два часа ќе меша на маса.)
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Не ѝ беше јасно која е причината за таквата воздржаност... Можеби некој вид примитивизам.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Поздравувајќи се со отецот, директорката и одделенските раководители му се заблагодарија и се извинија за вревата - Деца си се деца! - а тој воздржано се насмевнуваше со крената десна рака - небаре благословуваа: „Да сте ми здрави и живи! Пак да ми дојдете!“ ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Можам само да зборувам за нивната постојана воздржаност и недоверливост.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
И од тој најширок спектар на емоции во една референтна рамка или основна архитектура на менталниот живот во чии темели се посветеноста, чесноста, лојалноста, грижата, одговорноста, самодовербата, сочувството, љубезноста, трпението, трудољубивоста, смирението, воздржаноста, хармонијата денес како да е отсечена сиопсата, врската со емоционалните центри во мозокот со што се предизвикува хаос во процесите за расудување.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Ренди гледаше некој спортски програм; тој беше воздржан, добро се однесуваше.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
-Зарем измислувам? - ме прашува а зад прашањето се чувствува и тихата мелодија на неговата воздржана насмевка.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А Ливајн ќе речеше со воздржан подсмев, кој не беше во потполност ниту презрив ниту одобрувачки, „Па, како да сметав дека ќе останам редов и ќе направам кариера од тоа.“
„Малиот дожд“
од Томас Пинчон
Измачените и страдалнички лица, на кои се сочувани белези на гордост и достоинство, те тераат пред нив да застанеш и да простумиш со почит и воздржан здив.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
И за болката и за среќата како да имаат иста мера на воздржаност.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Седна како што седнуваше секогаш на работ, со прибрани колена и со рацете пуштени во скутот, а потоа, кога почнуваше да зборува, лицето му стануваше повозбудено, малку запалено, и десната рака ја ставаше горе на масата. Јас бев воздржан.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
„Да“, одговарам, хипнотизиран од тоа како настануваат зборовите, како вода на јазикот, и паѓаат надолу, во воздухот, со воздржана убавина.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Го гледав како воздржано седи, но спремен да продолжи да раскажува.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Насмевнат, но насмевката воздржана. Тоа изгледа им е единствената заедничка фотографија.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
