врчва (ж.)
Полни врчви со вино наеднаш се испиваат...
„Еп на Александар Македонски“
од Радојка Трајанова
(2006)
Ама станала во темница, одела ноќе до кујната водичка да се напие, се сопнала од некоја врчва и паднала.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Кога врчвата ќе се преполнеше, сама ќе се навалеше, па ќе се клапнеше, чукнувајќи по работ на каменот на малиот базен под неа, ќе се превртуваше удолу, за да се испразни од водата, според законот на физиката, па бидејќи беше празна повторно ќе се исправеше под чепот на бурето, за да се поднамести за повторното полење...и сѐ така во круг...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Влегол в'кот, се нап'лнила врчвата вода. Он мисли риба.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Врчва полна вода, жива вода
чинија со жито, никулци
Прсната водолија.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Таа беше специфична по обликот: одгоре течеше водата, одотворениот чеп на едно големо дрвено буре, паѓаше во една глинена врчва, жуборејќи сѐ додека не ја наполни.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
