глумец (м.)
Ќе те поведам во светот на магијата, ќе ти раскажувам приказни за грбавиот гусар и за руската кнегиња, за љубовта на прв поглед и за љубовта на која не ѝ треба поглед, за глумицата чие име веќе го споменав во две-три мои дамнешни полупесни.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Тој ги знае сите глумци и режисерот.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Глумците пеат. Глумците прават сѐ само не глумат, а сите други глумат сѐ само не работат она за што ги бива.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
И една прекрасна вечер јас можев, по претставата, да вечерам со младата глумица.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Топлотните бранови ми се тркалаат по главата. Во тоалетот среќавам еден пријател, син на некој познат глумец и поделуваме делчиња од неговиот спид.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Едниот дел на таванот беше подреден со книги од татко му и предмети што преостанаа од лабораторијата, масиче за читање и пишување, троножно столче, сламена постела за лежење, фенерче обесено на гредата, чоколадни сликичиња на глумци закачени со патенти по гредичињата, големо огледало од подот до покривот, потпрено до еден дирек, кое најмногу и го привлече вниманието на Злата.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Мислам на тоа како светот е само екран, а ние глумци или гледачи, сеедно, некој сигурно нѐ режира, и тоа е, впрочем, сеедно.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Пола глумци синхронизираат серии. Некои станаа градоначалници и советници.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Еднаш намина и глумецот Бил Мареј, дебело подмачкан. Ни подели секому по дваесет долари и исчезна во непознат правец.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Тоа, значајно е, не подразбира родова неволја за дивите, за балерините и за глумиците.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Во публиката ќе имаше многу геј-мажи што си го знаеја филмон наизуст и ќе ги изговараа репликите усогласени едни со други и со глумицата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
На пример, би била добар стилист, можеби глумица или пејачка. А зошто не би била и танчерка.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Меѓу публиката се собираа повеќе видни личности, како на пример битолскиот сликар Мелников, познатата глумица Мирјана Будимировиќ од Белград, глумицата од народниот театар во Скопје Мери Потхраски во друштво на колешката Живка Срдановиќ и режисерот Јосиф Срдановиќ, госпоѓата Здравковиќ од друштвото на пријателите на уметноста „Јефимија“ од Скопје – специјално дојдена за тој настан, како и грчкиот, францускиот и турскиот конзул.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Инаку, самата приказна во „Бебето на Макон“ е едноставна и заличува на некаква апокрифна варијанта на Новиот завет: една грда, стара жена (под маска) раѓа особено продуховено дете; нејзината убава и интелигентна ќерка (маестрална улога на ....) го користи детето за сопствена промоција, но и за добробит на градот Макон; се покажува дека детето има многу помоќни способности отколку што претпоставувала итрата ќерка- девица; обидот таа да ја загуби својата невиност од страна на еден локален високодостојник завршува со смрт на младичот; девојката сфаќа дека детето е тоа кое ја предизвикало смртта и таа го убива детето; за казна, осудена е да биде силувана од цела чета војници; таа умира, а низ целиот филм присутната публика (измешана со актерите на театарската сцена) на крајот вели „Каква добра глумица!“
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
На вистинските пирати никогаш не им стана јасно зошто не ги сликаат нив туку некакви нежни глумци кои не знаат да си ја врзат прописно ни црвената шамија на глава.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Сите тие поети, глумци, сликари-микари. Со ракии, коктели ликери-микери, добија инспирација за рекреација.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Можам ли сега да ја разликувам кататоничката неподвижност од неподвижноста на некој глумец којшто симулира кататоничка неподвижност?
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Глумците станаа угостители у градов. Секој глумец отвора кафанчуга.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Освен некои пејачи, глумци или филозофи.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Може отворено да повикува на чувствата на својата публика, а нејзините глумци можат да си ги тргнат сите стеги за да го создадат посакуваното сентиментално дејство.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
