горчи (несв.)
Па и тој носи душа и знае што боли и што не боли. Што блажи и што горчи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ми се суши устата и само ми горчи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Устите ни горчат и од планински чајови.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Устата му се лепеше и му горчеше.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
ќе те дупат муви и горештината и ќе скапуваш, да не можеш да се мрднеш, и во Серес им ги турнавме куќите за да правиме окопи, и земјата е секаде празна, народот бега, а окопите ни беа покрај пругата, оти полето беше под вода, а почна и маларија, трески големи и секое утро врви човек и ти дава кинин во окопите и ние го пиеме ко ракија, а горчи, леле мајко и ти даваат некој пченкарен леб, може човек да отепаш со лебот и некогаш ќе сварат грав, ама грав нема, само неколку зрна се бркаат во казанот, и не можат да се сретнат, да се видат
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
24. ИАКО ТИ ГОРЧИ, ТИ РЕЧИ ГО СЛАТКО - црвенее потцртувано и во тестаменти и во други пораки до синот од татко, а всушност е издишка, на душата вентил...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Секогаш ми горчеа и сирупите и капсулите што моите деца ги голтаа на сила, а мене ми го дереа грлото.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Сѐ се потпира и се држи за ’рбетот, вели, ’рбетот е темел и скеле на скелетот, гледај да не ти пукне жолчката, вели многу ќе горчи месото, вели Лазор Ночески и само сече, го дели месото, го складира.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И водата, што е вода, ми горчи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јордан Шоп го распрета огнот и стави врз жарот располовена тиква - оскрбен е, му горчи душата, ќе се засладува.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ја враќаме младоста на една цела осакатена генерација и си разговараме за поразените надежи и стремежи и во грлата секој изречен збор ни горчи.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Еве оваа глупост ми се откачи, и тоа токму пред мојата Јана, но толку спонтано ми дојде што морав да ја изречам. Иако горчеше.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
