гушка (ж.)
Им се познава на гушките и налеаните образи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
II Прво се изјазив како во детските игри малку игнеиплик и малку ушка високо да ја гушкам но снагата ми се претвори во сатар и секира што трчаат по стеблото разбегано по полјаната.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Сега многу деца имаа гушки. Гушка почна да ѝ расте и на Горица. Од јатрва ми, Уља.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Напати, баш како и сега, на Улицата на стариот цвеќар во Истанбул, се прави трампа на стари фотографии и пожолтени сни и педантно се сортираат сите биле-поминале гушки.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Главата му беше навалена на една страна, гушката му се туткаше во безброј набори, а долната рилка, збувната и запечена, му се бесеше уште потешка, дека беше зинат.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Црни очи, црни веѓи, црни коси, белузликаво лице. ситни бели заби, набубрени црвенкасти усни, прав нос, мали ушиња, пуштена гушка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Испушти краток здив од носот, при што стомакот и гушката малку ѝ се затресоа.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Гушката на мајка му на Дино завибрира кога ја отвори устата во вчудовидување.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
