дивојарец (м.)
Несфатливо брзо и полетно движење на зборовите како млади дивојарци разиграни по карпите и бавната, трома мисла која заостанува зад зборовите и се крие низ јазикот.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Уште на првиот истрел мечката го остави зад себе раскинатото дивојарче и остана свртена накај него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
