дигитален (прид.)
Високите кругови на глобализацијата се карактеризираат со мобилност на висококвалификувана работна сила, дигитална размена и децентрализација на производството; во исто време, протокот на глобалниот капитал бара инфраструктурата да биде централизирана во глобалните градови со голема популација на нискоквалификувани работници кои се потребни за опслужување на инфраструктурата.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Човековото општество достигна точка на пресврт со делувањето на дигиталните програми на еволуција, точка во која следните еволутивни чекори на видовите ни стануваат очигледни, можеме да сурфираме по желба.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Дигиталните бизниси ќе бидат раководени од мултинационални корпорации сместени во Јапонија и Швајцарија.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Nobel очигледно е продолжение на работата на друг дизајнер, кој бил оневозможен да ги направи неопходните исправки за да го ревитализира фонтот за дигитална сфера.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Таткото на нацијата, одбиваше да се слика со дигитален апарат и инсистираше неговите фотографии да бидат црно – бели, како во старите добри времиња.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Мандала е основниот визуелен израз на мозокот, што е едноставно рефлексија на она што мозокот го „гледа“: зеница, полно дигитални оптички точки, стапчиња и чепчиња, со слепа точка во средината.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Познавањето на прецизно кодираното име на еден дигитален програм, му овозможува волшебно да биде претворен во егзистенција, трансцендирајќи го напорот на мускуларното и механичкото пребарување.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Конечно, дигиталниот екосистем ќе покаже и поделба на видови и соработка но и некои девијации какви што се мимикријата и лажењето.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Видеата, перформансите и дигиталните графики на Попоски ги истражуваат прашањата на идентитетот, територијата и јавниот простор.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Врз таа изјава може да се изгради тезата според која Граси е всушност Нет-уметник бидејќи користи една форма типична за Интернет, колективната креативност, како што заклучи теоретичарот Фрањо Рихтман: „Дигиталниот домен нуди нелинеарна околина... која го охрабрува развојот на колективната форма на работа, кадешто детериторијализацијата на традиционалната творечка структура овозможува разнородност и нестабилност и нуди можност за продуктивна различност”.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Корисникот го стартува нашиот диск и се натпреварува со Марк Твен. CD-верзијата ќе овозможи и меморирање и употреба на дигитални филмски инсерти.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Втора е дигиталната или компјутерската бомба - таа ги уништува принципите на самата стварност, не самиот објект, и повторно ги изградува. Трета е демографската бомба.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Универзалноста на 0 и 1 во магијата и религијата - Јин и Јанг, - денес се манифестира во дигиталните сигнали, двата бита кои се во основа на примената на сите дигитални програми во светот на нашите мозоци и во нашите оперативни дискови.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Во блиска иднина, методите на информатичката технологија, молекуларниот инженеринг, биотехнологијата, нанотехнологијата и квантното дигитално програмирање, можат да овозможат создавање на материја, целосно детерминирана од индивидуалниот ќеиф, стил и сезонската мода.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
А тоа е дигиталната слика на светот, каква што ни ја предлага науката и ни ја прикажуваат компјутерите.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Токму врз тие поставки современата наука и техника ја побудија индустриската револуција и на крајот го создадоа дигиталниот изглед.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Тука се потпираме врз размислувањата на при крајот на 1991 год. трагично починатиот теоретичар на телематичното дружење Vilem Flusser, којшто во својата расправа Дигитален изглед запишал: „Авантурата на очовечувањето, со нас, стапува во нов период.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Нивниот хабитус е електронската сфера, околина од дигитални сигнали наречена инфо-свет. Глобално село.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ја фотографирав нивната трошна, напуштена куќа, нивите преку каналот, дрвото во дворот, пасиштата, сокачињата во селото, бакалницата... потоа ги редев фотографиите (тогаш немаше дигитални апарати) како сложувалка за да го составам Сакулево, родното село на Борис Кривошеев.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Производството, понудата и продажбата на „hypertext reality“ опремата, на дигиталните информации ќе биде исто толку важно, колку и производството, понудата и продажбата на храна, метални и рачно изработени производи во феудализмот и продажбата на нафта, електрична енергија и земен гас во индустриското доба.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
