дим (м.)
Димот го бои јазикот во црно пред да кристализира таму некаде во белите дробови.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тргна уште еден дим од цигарата и ја зафучи пред себе.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тргна уште еден дим од цигарата и ја зафучи пред себе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Кога се дигна димот, во дворот лежеше еден од заптиите, а двајца се влечкаа кон ѕитчето за да се префрлат кај здравите пак на своите места и да го фатат метеризот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Селото се прогледа како тепсија и Османлиите можеа да видат како од секоја куќа излегува густ дим од оџаците, а на сред село голем собор од луѓе.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Полните димови што излегуваа од нејзината уста создаваа димна завеса зад која се криеше нејзиниот аветски лик.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
На три чекори пред заптиите и аскерот таа грмна и ги покри со густ дим, од кој се слушнаа пискотница и псовки.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Повлекуваше димови од едно големо и валкано луле до половина полно со исушен тутун.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ја запаливме последната цигара (ѝ дадовме филмско димче на љубовта која беше на умирање).
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
И изгасни ја цигарата. Од нејзиниот дим ѕвездите потемнуваат.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
43. НА ОРТОМА ТАА ПРОСО СУШИ - а на телевизорот кога цигара се пуши својот маж со своето сврдле го буши: отвори го прозорецот, овој дим ме гуши...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Третата пролет откако ги раселив глувчињата или откако тие ме населија, го сретнав првиот сосед во селото, познат сликар кој тешко продаваше од своите дела, заради што темно, сувосано лице, премачкано со боја на гареж, на дим.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Седната на еден од ѕидовите на тврдината со цигарата в раце, Јана влечеше долги и полни димови.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Можеби дим, два на отворениот прозорец, додека ѝ диктира на сестрата.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Но тоа не е сенка од дим, туку сенка од јато бели галеби што прелетуваат над дреите, што се белеат на песочето крај езерото.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Оваја живот ест кратка како роса и слана, и како трава и цвет и дим.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Чекаше да биде готов вујко му и гореше од желба што побргу да се јави на Слива и да ги види витолишките планини, покриени со вечно зеленило, а под нив селото, покриено со редок дим од двесте огништа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Или дека свеќи треба да купи од тебе, малку се скапи, ама се волшебни и димот од нив удира баш во правец на несреќата и лечи сѐ, од настин, кашлица и грип до бактерија, туберкулоза и рак, заедно со сите пороци, па дури и зависност од цигари.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Незначително чувство на забрзување. Мирисот на димот на хероинот е тежок и се задржува долго и веројатно не е ништо поразличен од мирисот на сулфурот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Димот, лутиот дим од солзавецот постепено но сѐ повеќе се ширеше и навлегуваше во секое катче на „Сен Лазар“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
