длабнатина (ж.)
Од едната негова страна имаше плитка длабнатина, во која сега седеше Винстон и која, кога биле градени становите, веројатно била предвидена за полица за книги.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Се бакнавме. Ја погалив по вратот и осетив нешто необично, некоја чудна брановидна длабнатинка како кожата да ѝ станала пластифицирана, а потоа таа ја стави раката врз моите гради.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Тенките рамења беа наведнати напред, така што правеа длабнатина од градниот кош, сувиот врат изгледаше како да е превиткан на половина под тежината на черепот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
10. Се довлечка тој некаде од мракот како волк пратен од темната рака на времето и издлаби во тебе длабнатинка црна полна со црвена вода што те поплави А ти не го чу не го чу и како да го чуеш во тоа итање и во таа радост што само иловицата на стиховите ја познава Не го чу не го чу не го чу и никој не те виде
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
Солени и топли, тие се збираат во длабнатините на неговите свиени усни.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Седејќи во длабнатината и седејќи добро навален назадечки, Винстон беше во состојба да остане надвор од дофатот на телекранот, барем што се однесува до видокругот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Не се појавуваше, а беше засолнет зад некое стебло или зад некоја длабнатина од која ме следеше.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
