дождалец (м.)
Немаше претпоставки и се прашуваше можел ли дождалецот да го излаже и да не влезе во станот?
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Вака прогнат на тврд камен во една пештера меѓу лисици и дождалци немам сили да се извинувам и да извикувам пароли.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Од нивното крескање никој не се плашеше дури ни тромиот дождалец што го сретнавме патем.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Ќе ставеше во торбичката леб и вода, и штом трубата ќе писнеше за спиење, тој низ жиците се протинаше и лазеше низ тревата како дождалец додека се оддалечеше од касарната, и спраштуваше да го нема.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Дождалци, Salamandra maculosa! Ене ги, се влечат мешечки околу куќава и чекаат да паднам неподвижен и со пена на уста.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Сепак, можам некому да помогнам - на двајца дождалци и на еден коњ.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Дождалците, без скршена паричка в џеб, станаа наследници.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
А сега шибај, дождалец, се насмеа. Темно се развеселуваше.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Дождалец, мислеше Отец Симеон. Бескорисен тип, без болка и без мисла.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Воздивна. Сироти, сироти дождалци со волшебна и тромава фантазија.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Возможно ли е? Се праша. Зар овие безначајни дождалци?
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Дождалци, Salamandra maculosa! Ене ги, се влечат мешечки околу куќава и чекаат да паднам неподвижен и со пена на уста.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И доаѓале лекари-специјалисти со очила, со торба, со инјекција, дождалци, пајаци, глисти - со факултети без протекција.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
И рече: Оче Симеоне, од кај ќе почнеме сега, вака без место на жолтиот Нојов кораб со пијано кормило? * Почна како што заврши еднаш, одамна, пред аџилакот во смоларата - згрчен и в крчма, помеѓу дождалците неподвижни и невесели зарад неговата бескрвност и крв во очите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Дождалци, горчливо рече. Тромави умови.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Сите тие што го оставија ѕидот на темната мансарда, меки и тромави дождалци и исто толку безопасни и непријатни, љубопитно му се доближија.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Сите тие што го оставија ѕидот на темната мансарда, меки и тромави дождалци и исто толку безопасни и непријатни, љубопитно му се доближија.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Станувам ли мекуш, глекав дождалец, што ли?
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Одеа меко, тромаво и страшно како оние жолтоцрни дождалци за миг, низ нивната прореденост откри, замисли, со напор на претсмртник создаде бескрајна сомотна долина во која пливаа во роса две синолички.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
За миг, чиј живот е долговечен колку и една искра, колку и светлоста на ѕвездата со бела опашка, минаа пред неговиот вид призраците на една иднина независна од него: Јана со набрекнати дојки и детска количка пред себе, и тој, Иван сиот покриен со мирис на пелени и загорено млеко, и дождалците зад широкиот грб на богот Мирон, и брат му со нова и тешка кожена торба под мишка, и тие, бројките од Нојовиот ковчег, весели и насмеани победници над една рапава смеа.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
