дотрча (св.)
И можеби ќе се кренеше нешто, да не дотрчаа стражарите да нѐ избркаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дотрча зазбивано во училиштето и коските ни ги стресе од уплав.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Околу колата и околу нив дотрчале многу бугарски војници и офицери, но и тие, кога ја виделе бомбата и кога дознале дека не е експлодирана, пцуејќи ги Ѓорета и мајка му и нарекувајќи ги Мрсници се разбегале на сите страни.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Сакав да го прашам татко ми зошто уште ја нема мама, убедена дека таа досега стопати ќе дотрчаше.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
„Како да не ти верувам?“, му велам, зарем не видов како профучи над нас онаа граната, којзнае од каде залутана, и се распрсна токму над огништето на Пинговица, над мудбакот нејзин, а мажот ѝ, Сотир арабаџијата, оној што ги носеше трговците по пазарите, дотрча по поплочаниот двор и не знаеше како да влезе во мудбакот.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Ќе поминат веројатно пет секунди пред стражарите да дотрчаат во ќелијата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Да тргнам малце, да видиш како ќе дотрча. Таму пие кафе.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Лекарите дотрчаа по Дејан во лежалката и од привидот сите се соживеаја со случајот и се прилепија кон валканите плочки.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Џелатот дотрча со остра сребрена секира во рацете.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Прво застана момокот Потоа дотрчаа двете калуѓерки А кога удри камбаната и се покажаа ѕвездите Од ѕидовите на пештерите во манастирот Еден по еден се симнаа и светците Застанати на брегот на езерото и са ноќ чекаа Да се покаже во водите одразот на девојката Што мина тука денес на пладне Во бела облека и жолта лилја во косите.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Веднаш ќе дотрча на местото на очајот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Од стражарницата крај мостот дотрчува уште еден.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Дотрчала до бедемите на мостот, ги извлекла запалените фитили и ги фрлила во реката.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
По еден час и Бошко Манев, кога дотрчаниот Танас му кажа, исто така знаеше што го чека зашто арнаутскиот обичај на сите им беше познат: кога некој ќе ти плати за сѐ што кај тебе јал и пил – тоа значеше дека има право да ти одмазди како што сака за она што мисли дека си му го сторил.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Од викањето се разбудија и другите селани, дотрчаа со садови, се предаваше водата од рака на рака, се правеа синџири од луѓе и се фрлаше водата; но нејзиното мало количество како да го потсилуваше огнот; некои од луѓето што беа похрабри, потпреа скала на ѕидот од куќата и се искачија на чардакот фрлајќи вода за да не се зафатат одаите и чатијата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
По некое време дотрчале однадвор децата и фатиле да си играат со мачето.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Провокаторите беа станати. Чекаа само знак да дотрчаат до мене.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Таа веднаш дотрча до масата.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Налутен како рис прв дотрча кај војводите и уште од педесет метра почна да вика и псуе: — Ами вака ли, море коркари, ќе го падеме Турчинот, слепци да водите што го зедоте на душа народот, аир да не сторите во очите да рече господ златен!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тогаш, одеднаш, таа се лизна од трапезот и падна во мрежата; се заплетка и аѓутантот дотрча и ѝ помогна да излезе.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
