дрво (ср.)
Од секое дрво друго ветре се мешколи и ти шумоли ко човечки говор со притаен кикот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Си мислам дека и дрвјата тргнале да одат и, идат право на нас, ќе нѐ газат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Само едното дрво што нѐ гледа, не се тресе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе го изигра задолжителниот ,казачок" и на крајот ќе ја засучи ногавицата за да му го видиме дрвото.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И јас за дрво си плачам, што се вели, сум дошла од којзнае каде и, овде, во Сибир, ќе го бранам социјализмот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ете, оној таму под дрвото. Веќе два дена лежи.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Останале тука кришум под дрвјата.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Го минаа дрвото преку реката и го втасаа.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Дрвја со бршлен стегнати, во облека на природата совршена.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Ѓаволско време, шепотеа луѓето и бегаа под крошните од дрвјата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Утрото влегува низ свечени портали на плодот Во сенка на моето дрво самува убавината.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Се согласија за заемките од областа на флората (овошјето, зеленчукот, дрвјата, цвеќињата, индустриските и житни растенија) да реферираат обајцата, имаа најмногу податоци особено за лековитите билки.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Може да се штеди и бензинот, и плинот, и парното греење, и дрвата, и облеката, и чевлите, може да се штеди ако не се прејадува, ако не се препива, може да се штеди ако непотребно не се патува, може да се штеди ако не се фрла, кине, валка, гази - може да се штеди, добри мои, на илјада начини, а не е потребен наук за да се совлада вештината за штедење.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
а надвор веќе почнуваат да паѓаат снегулки, ветрот само ги врти во воздухот, ги пушта и ги втасува, одново ги завраќа назад, си игра шукшуле, што се вели, ги развева како цут од дрвја што се кубат, кој ќе пушти глас, ќе го наполни морето, ни викаат и бродот застанува, а ние молчиме ко глувци во дупка, ги слушаме само чекорите озгора, одат над нас небаре на глава да ни газат, и бродот одново тргна, сега можете и да пеете, ни велат, кај се пеело пикнат в дупка, си велиме, отсекаде бучи клокоти, и гледаме надвор, снегот си навева и се топи, се губи во водата, ако запреме во Костанца, ќе нѐ водат во Букурешт, си велиме и приѕираме во ширината што ни ја затвора снегот, и Костанца ја изминуваме, нѐ водат право за СССР, не ни заспала среќата на сите, вели Апостол Макаровски, сите со нечија среќа се шверцуваме, вели, ќе му украдеме уште некој ден на господ, и почнува некој студ да ни влегува низ процепите од бродот што се отвора однадвор.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пеперугата ја грабнала Мравката од мравињакот под дрвото и ја однела под земјата. – Вистина е сето ова!, - рекол и другиот пријател. – И јас видов како лета пепругата и како ја носи мравката .
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
И месечината не се симна по стожерите гумната зрно не видоа место плод по дрвјата растеше Во дланките како леб го стискаа селаните и прворотките место чедо раѓаа камен црн гол камен.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Некое куче нѐ подлавнува, петлите кукурикаат по плотовите, сѐ околу нас пее. „Околу Ѓурѓовден, велеше мајка, секое дрво знае да пее и секое дрво да се радува.“
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Крцкањето на претоварената кола беше болно и предизвикано од разните триења на дрво и железо од кој беше направена колата.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Гледам во рацете нивни и мислам дека тоа и дрвјата од околу се наведнуваат да им дрпнат од месото.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се думам така и гледам низ решетките: ми бегаат некои наретки дрвја и некоја недогледна рамница што се одвртува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
