експрес (м.)
Јас го молев да слезе, оти секој миг можеше да наиде експресот, но тој велеше: „Не грижи се Луцијо, јас правам чуда; ќе го сопрам возот со поглед, со еден блесок на очите ќе го сопрам; сум сопирал јас и поголеми нешта во животот, Луцијо!
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ги набљудувам низ стаклото на експрес – ресторанот како на сите страни се разлеваат и се претопуваат во Градот.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Експресот ги носеше преку граница, на работа некаде во Германија.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
За еден чешит-некое претпријатие на нашата Социјалистичка Република Македонија се обиде да му парира на Краш Експрес.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Од секаде се слушаше мајчиниот јазик и тоа создаваше домашна атмосфера во експресот, како тој да ги сечеше австриските Алпи и широките рамници посеани со фабрики од Салцбруг кон внатрешноста на Германија.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Веќе следниот миг се слушна како вагоните во тунелот сопираат, како експресот ја губи силата, како не може да го прониже тунелот, како папсува; а само миг потоа, од тунелот истрчуваше машиновозачот, млад човек со брада, ќелав, влакнест во рацете, избезумен, и нешто викаше; излегуваа од вагоните и многу луѓе, цел град, цел еден свет; се собираа под покривот на мостот, под мрежата со згаснат напон и гледаа во јагленосаното тело што лежеше на мрежата; некој се онесвести, а некој друг повика: „Каде е жената?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
На отворена линија, која се спровира низ густо населени места, експресот брза и со над сто километри на час.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тука главниот воз беше Балкан–експресот кој го поврзуваше градот со северна и западна Европа, како и со јужниот и источниот дел на Балканот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Се искачивме на насипот и јас, без никаква видлива причина јурнав да трчам код мостот; зад мене Земанек викаше да застанам, да го почекам; јас не застанував, јурев кон тунелот, влетав во него, трчав и пеев: „Учи ме мајко, карај ме, како да земам Луција“; трчав кон светлината, но експресот веќе беше поминат и не можев да сфатам дека веќе нема ништо пред мене, освен светлина; и во моментот кога излегов на светлина, кога градите ми се полнеа со воздух (каква страшна болка во градите!), видов дека Земанек допрва влегува во тунелот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
КРАШ ЕКСПРЕС Го рекламираа како без дилеми и за торти и за креми.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Во неа се лепи експрес сликичка која што ја правиш во фото-автоматите кои што се наоѓаа во ЈАТ и ете ти Феријалец!
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Експресот ја намали брзината, зашто влегувавме во железничката станица во Коблец.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Набргу дојде експресот; застана и јас се качив во последниот вагон.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Експресот јуреше по германските рамници кон Кобленц, а често се доближуваше до бреговите на Рајна.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Подгледнуваше само на часовникот и бараше да побрзаме; рече дека треба да бидеме кај мостот и тунелот пред седум и триесет, затоа што тогаш минува експресот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Девојките од Скопје, кои патуваа со мене во дертмунскиот експрес, сигурно веќе работат во некоја германска фабрика.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тој ден кога на скопската станица се качив во експресот Атина - Дортмунд, во возот имаше педесетина девојки од Скопје и Струмица.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во Дортмундскиот експрес се говореше на македонски, српски, грчки, турски и најмалку на германски јазик.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Изгледа ко нешто да се слави, ориент експрес работава.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
Потем сѐ се случи многу брзо: експресот се појави зад кривината со страшно трубење; машиновозачот беше притиснал на сирената, затоа што јас стоев на пругата, а Јан Лудвик, расчекорен на самиот врв од мостот, со раскопчани панталони, со фалусот во рака; јас потрчав десно од мостот и се стркалав по насипот; се сопрев дури пред реката, во една грмушка; локомотивата протатне под Јан и веќе влегуваше во тунелот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
