заболи (св.)
Нѐ заболе и мевот...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Приказна како приказна, ја сервираа на јавноста на фонот на посмртните маршови и закани дека ќе стрелаат прецизно таму каде што најмногу ќе ја заболи државата.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Ги пуштавме од раце само тогаш кога од јарешкиот вресок ќе ни оглувеа ушите или ќе нѐ заболеа нозете од клоцање.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Очите заболуваа од снежната белина.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Највеќе ме заболе што татко ти воопшто не реагираше. Се собра во фотелјата и молчеше.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Ако не ме заболеше бубрегот, немаше да дознаам дека имам повишен холестерол, па можеше да ми настрада и жолчката.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
А што ги заболе нив лижењето ѕвездени брадавици!?
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Ме заболе Ѓуро и за ребаланс и за држава.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Ами ако навистина ја заболи забот, си мислев јас застанат над бунарот, ако заради тоа, место една, испијат по две, или по три, или дури и по четири, тогаш дали Јован утре ќе биде кадарен да дојде и да копа.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ако му помине од благата вода, си мислам, значи не е ништо. Го заболело мешето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А се закатани и заб ме заболе. Катник, оздола. Ме клука, дури в теме ме удира. Не знам кај да се свртам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ѓаволски ќе те заболат коските. Жиците гребат.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
ако не можам да те сакам, вели, ќе можам да те тепам, како ѓуптинот ѓупката, вели, првин ќе те завиткам во една черга, вели, за да не можам на место да те отепам, и после ќе мавам, ќе мавам, вели, дури да ме заболи раката ќе мавам, дури да те засакам повторно, вели, и после на секое удрено место ќе те бацувам, вели, за да се сетиш зошто било тепањето, вели, младоста сонува, му велам, а староста само се сеќава на сонот, рекол некој, колку деца ќе имаме, прашува Горачинов, јас веќе имам едно, велам, ти имаш, вели, но сакам и јас да имам,
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој пишти, а јас мавам, дури не ме заболе раката.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога се решила сосема да се врати во домот на своите родители скоро и физички заболела и долго не можела да се поврати.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Грабај, и крцкај, заедно со маските, вели, дури да ги заболат вилиците.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Добери се под капавица и ќе чуеш: погоре, погоре, не толку горе, слези малку подолу, не оди лево, е, тука, тука, тука, не, бре, само тука, кај отиде сега со раката, појди малку кон средина, е тука, тука, тука, ај сега малку кон десно, да не те заболе раката, ај добро, почини!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не прашаш, ако дојде комисија, доктори! Тебе ич глава не ќе те заболи! А мене? Трап - илјада динари!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
АРСО: Па, кога ќе те заболи нешто... И ти преѓе ќе се расплачеше за кумството.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Вратата се тресе, а ти ја удираш дури да те заболат рацете, дури да припаднеш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
