забрчи (св.)
Ми се запалува лицето. Некоја коприва ме журка по образите нагоре, и ми забрчува главата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Пред него на друмот, забрчеа неколку германски камиони.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Имаше вечери кога тие ќе стигнеа на местото на состанокот и мораа да се разминат без ниту еден знак, затоа што од зад аголот токму тогаш ќе се појавеше некоја патрола или некој хеликоптер ќе им забрчеше над главите.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Околу пладне, кога Бојан и дедо му изморени од жегата тргнаа кон стубелот да се исплискаат со студена вода, забрчи во долниот крај на Рамни Ливади.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
