задоми (св.)
Никако да се задомиме на едно место, на раат да поживееме неколку години.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
– Сакам да проговорам дека сите наши чупи си бараат касмет меѓу нашите ергени да се задомат, да си имаат една заштита, една сенка над главата...
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ми ги знаат возбудите и заблудите, Болките во желудникот, реата, Ми ги знаат потресите и вознесите, Ми го знаат огнот и пареата Дреата со која ги нагазив, Мојот здив, кога во нив се преселив, Се вгездив и задомив.
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
Тој умирал среќен. Му се врати синот, и нема да замине, се задоми и внуци му се родија.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
И јас самата си мислам: да те задомам, додека не сум тргнала на голем пат...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
„...Сите ние тука поверувавме дека Сврделот решил да се задоми и да се задомаќини. Тој друго да ти правел.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
ЛЕНКА: Ако сум жива кога тоа ќе порасне и него ќе го задомам.
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Фрли му го тој бел фустан на ветерот раздразнувач залажи го тоа маѓосливо омајниче што севезден ме лаже и остани, о остани во летнава жега летна сејачка, задомување.
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
