залапа (св.)
Двајцата гладни залапале и молчеле.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Бојан се прибра во сопчето, зеде јаболко, го залапа, па со полна уста се плесна на леглото.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Па со своите обични раце скина една обична праска и слатко, слатко ја залапа.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И секое залапување, секое загунѕување, ме води кон родниот крај.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
