засака (св.)
Да те видат и да те засакаат за вечни времиња.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Учителот откако ги откри овие самотници во планината, ги засака како свои, одеше таму трипати во годината и им носеше топла облека, храна, шеќер и сол.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Но кога виде дека Крчо заради неа ја остави татковата куќа и се пресели кај сестра си, уште толку го засака и се ослободи.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Го засакав вашето пишување и свежината на оваа книга со многу хумор во сепак мошне тешката епоха за сите одгледувачи на кози...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Полека почнав да сфаќам дека нема да остане ни трошка од човекот што го засакав.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Со моите мали и речиси никакви познавања на патиштата по кои замина за да се загуби а можеби и да исчезне засекогаш човекот што толку го засакав, на што ли ќе му заличеше тој човек за кого ќе тврдев дека му е татко?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Но за тоа е потребно да се засака сѐ што е македонско! Ама баш сѐ!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Но кога виделе дека трговијата оди добро и дека чесно им се плаќа, тие од ден на ден сѐ повеќе се зближувале меѓу себе, се засакале и се спријателиле.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Истовремено, со самото тоа што ја засака неа, па еве таа стана и мајка на неговото дете, значи дека тој не е опседнат со сето што се наоѓало во тие мрачни умови.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
И никој не може да ги засака оние кои се вљубени во него, ниту да ги придобие оние кои го мразат.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Си легна уморна, а имаш време сѐ да видиш и сѐ да засакаш.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Многу ја засакав и ми се чинеше дека и таа ме сака.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Јас, исушен, љубимец на вековите, ги засакав сите добрини и зла и сета жилавост на оваа голотија крај мене сум ја исцицал.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Така многу го засакав тоа небо Под кое погласно од звукот на поколението Осетив нешто горчливо и тешко.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Војниците го засакаа новиот систем.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Драги Славејко, дали стана богат и славен, прашував сега јас, потпрен на перницата во одајчето, дали се насити душата твоја со разните бои што таму чекаше да ги има во изобилство, дали твојот мекам за шарење одаи го засакаа тамошните луѓе?
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Кога лежеше сам, напнат од несоница и загледан во вжарениот врв од цигарата, не ѝ веруваше, патеше, можеби не зашто не можеше без неа и не зашто можеше да ја засака повеќе од првата.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- Другар политички - му вели Лефтера - барем еднаш погали го, па ќе видиш дека ќе те засака.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
„Сине, луѓето можат и откога ќе стапат во брак да се засакаат. Така најчесто и станва.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Санким малку беќари ги има, та не ќе си најдеш друг да те засака.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
