згние (св.)
Прозорците затворени, дрвјата во дворот исчезнале низ времето И само едно без сенка го нишаат ветришта есени: Под него стои еден згниен тланик на кој се нафатил лишај
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
„Така треба: внатре има хумус, хранлива земја, конопената вреќа ќе згние и така корењата сами ќе се ослободат и ќе се вкоренат во почвата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Утредента и дедо ми и дедо Иван и други некои колибари се собрале, па убаво ги закопале несреќниците. И облеката веќе им била згниена.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
