злобен (прид.)
Импресиите ги изјавував низ поттик да пронајдам и навистина да убијам некоја злобна лихварка.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Инквизиторскиот суд на кралството во рајот конвертирање на неправедните, злобните… светот со лик на големо море, бранови и острови интониран со екологија на духот, психичкиот распон Човечкото битие кон природните феномени емотивната клима на чувствата што лебдат во итаницата кон недостижното, копнеж кон совршенство во судир од пречки на патот пред блокаторите кон свемирна галаксија…
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Немир,тој авет зол, злобно поттропнува по портата на моето сновидение за да се вгнезди, во празните одаи на срцето...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Тоа што Александар, неколку пати ја имаше видено Билјана со црни наочари во тмурни есенски денови, зборуваше во прилог на тоа дека не се работи само за злобни фантазии на врснички на Билјана кои не успеале толку добро да се вдомат.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Сметаше дека е очигледна вистина дека NAACP (National Association for the Advencement of Colored People, Национално здружение за унапредување на црната раса 9) е комунистичка конспиративна група посветена на стопроцентно вкрстување на белата и црната раса, и дека џентлменот од Вирџинија е всушност Ubermensch, конечно пристигнат, но спречен во исполнувањето на судбински важната задача само благодарение на злобните сплеткарења на њујоршките Евреи.
„Малиот дожд“
од Томас Пинчон
Сакаш да расцутиш пред мене, па сите да гледаат во тебе, сите да зборуваат за тебе. Завидливо си и злобно...
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Индигнација, лутина и гнев скриени во сечилото преточени во охрабрувачки занес, злобна алузија за да го казнам просторот и времето околу себе, а претворам во ужас дел од сопствениот хабитус и свесно правам деперсонализација, обезличување на душата.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Зли усти имитираат кучешки лаеж, стар барабанџија со темно маслинесто лице, бронзени усни, налик на статуа, го кинеше од мене злобното завивање на омразата кон излитено пријателство од автодеструктивни пориви...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Совладувајќи ја зависта што е услов за причинување на злобни дела, тој нема веќе потреба да прави злосторства.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Кутрото старче трчаше безнадежно по својата шапка, а злобниот Димче се смееше.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Кутрото старче трчаше безнадежно по својата шапка, а злобниот Димче се смееше.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Богаташите беа нарекувани капиталисти. Тие беа дебели, грди луѓе со злобни лица, како она на сликата на спротивната страница.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Чувствувам празна надеж, гнила химера, чувствувам како телово ми гори во инферно, тонам во празнина, кавитација, длабока шуплина, го достигнав врвот а се чувствувам осамено, зошто со мене ја понесов омразата, злобна пизма, не сонувам и полека умирам на осамениот врв на вечноста.”
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Богословот беше пркосно насмевнат а тој не беше сигурен дека неговиот глас звучи злобно. Не звучеше.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Но, не, тие празни глави без срце, без душа, само со очи, очи злобни што гледаат како женското тело пати, и трпи...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Но тој само заканувачки пропушта некакви злобни звуци слични на задавено мукање.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Кога ја видоа таа убавина, збесна тој пустината, главниот, ги растргна усните со кисела злобна насмевка, вадејќи ги сите грозни заби нанадвор а очите му светеа како на крволочен ѕвер.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Тој ги покажуваше злобно моите чевли што сега одеднаш испливуваа од тревата како чунови на езеро.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Сега ми идеше по малце криво и незгодно поради сите оние злобни шеги за сметка на водникот, што баш јас често си ги позволував, кога се точкаше водот во колона.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
На Бог му пркосат, клеветат и мамат горделиви среброљупци со суети полни грабаат плодови и шејтанот го слават болни од алчност, подмолни и злобни Вавилонци бдеат над мрачното небо морално да нѐ осакатат и збришат но пирејот нема намера да згасне Господ го создал да живее вечно
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
