зловестен (прид.)
Очите му се испаруваа од зловешта омарнина на болките.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Почнаа некако зловешто да бијат камбаните.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Кога двајцата зографи ќе побараат нараторот- поет да им ги ископа очите („за да не гледаме што уште ќе се случува“) јасно е дека авторот нѐ воведува во едно апокалиптичко финале: „Само слушав како баботи небото, како галопираат зловестите коњи и како трубат ангелските труби најавувајќи огнови, скрб и студ.“
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
