издиши (св.)
Им се сторило дека и планините се издишиле со олеснување.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Детето полека се спушти на сламата, која што зашушка под него и длабоко се издиши.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
При тоа старецот тешко се издиши.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Кметскиот тешко се издиши и очите му се овлажија.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Ако го прежали коњот, ќе ја омажи ќерка си, ќе ја симне таа тешка мака од вратот, ќе се издиши.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
А што пеит? Кого славит, Издихајќи с тежок стон? И за што он срце давит? Да разбудит нас от сон.
„Пeсни“
од Рајко Жинзифов
(1863)
Откако се наигра, наскака и се издиши од тригодишниот товар, Крле го зеде магарето од сестра си Бисера и заедно со притропот Петрета тргнаа долу Цулевата улица да ги товарат багажите од попот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се издиши длабоко и му ја побара кутијата на Арслана да завитка уште една цигара.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
На Велигден ја поврати причесната уште в црква оти таа му се издиши кога се заврте назад.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Не смее ни да се помрдне, ни да се издиши, ни да викне. Не смее од мечката.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Таа цело време гледаше во „попчето“ па и кога се појавија да ги поздрави публиката, и виде чисто и бистро оти очите од „попчето“ беа втренчени во Нешка, и дека и таа не се издиши дури тој ја гледаше.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Ете ти, на, се издиши старецот. - Внук ми се загрижил за мене. Се лути, не сака дома да оди. Го исплашил татко му.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се издиши длабоко, ја поздрави, ги поведе попот, кумот, деверот и брат му Стоја.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Пак му ги турам во пајнчето, Ех, некако се напи: на трипати, на четири, Голтни, па издиши, почини се. Па пак голтни. Така.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Човекот се издиши разочаран. - Извинете, - рече тој пак и замина накај станицата.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
— Заврти Андон и длабоко се издиши, како човек кого го потиснала несовладива грижа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
А потоа ја гушна, како дете што се гушнува, ја стегна и силно, и милно, колку да издиши лошиот воздух од нејзината мисла.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
- Не знам, - се издиши дебелиот. – Не се сеќавам.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Ако го прежали коњот ќе ја омажи ќерката си, ќе ја симне таа тешка мака од вратот, ќе се издиши.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ете, Митровден е близу, да собереме шо дал господ, па имаме и три куќи, сакате излезете вие, сакате да излеза јас, да не нѐ носат светот отпазар — напазар, — рече Стојо со тага на душата и длабоко се издиши.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
