измачен (прид.)
Варуна е твојот спасител сега Нека не бега самосвеста од твоето измачено тело Не е нова веста дека ништо не е сосема бело Митра ти што правдини делиш за секого исто Биди ми водич на моето несвесно Јас Ти кој ја познаваш магијата на духот Во дослух со мојот ум Всади ми почит Во очи со вистината
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Толку сум исцрпен и измачен од некоја неопислива мачнина.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Дури се гордеам што сум Македонец, син на еден измачен народ, кој преживеал толку вековни робства и пак не се поддал на непријателот, да го претопи, ами жилаво се држал и се борел за својата национална слобода.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Само ако се спомнеше бебето, очите му се заматуваа со замаглен премаз, а на измачениот лик му се отсликуваше некоја длабока тага.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Бев изморен и измачен од театарската пиеса во кафеаната во која сите актери ги имаа научено улогите однапред, а само јас бев негативниот лик кој требаше да ја игра улогата како што знае и умее.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Не заради друго, заради тоа што толку многу е измачена. Заради тоа што сакав да направам нешто, што и да е, само на неа да ѝ биде малку подобро.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Очигледно никогаш немаше мирен сон, кога се пробудуваше изгледаше измачен и длабоко несреќен, претепан.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Сириецот се испулува со зацрвенетите, тркалезни очи: - Кажуваа дека во коњот влегла душата на измачениот Евреин.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Мислеше дека тогаш ќе умре таму, дека ќе ја доживее истата судбина како и Учителот, презрен од своите, исплукан од подбуцнатата толпа, дека неговото земно тело, веќе измачено од претходните патешествија, ќе остане за навек во Светиот град.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Го сеќаваше погледот на онаа измачена дивинка зад себе во својот тил.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сѐ што беше на менито пак беше од кокошка, и овојпат беше густо и цврсто, неповолно за мојата и онака измачена столица.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Дури и да се организира и да се крене масовно востание, тоа, според нив, ќе му донело само несреќа на измаченото население, но не и слобода.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Иако работниците од неговата тајфа измачени од силната работа по дождови, припек и ветрови, недојадени и недонаспани - сакаа во тие часови да се повеселат и да си попеат - Аргир на средина им ја прекинуваше песната: - Таткови дворја ли дигнавте, бре ашлаци, та што сте се разгаштиле?!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ова навидум банално минување на десетина километри воден пат, од едниот до другиот брег на Езерото, за Татко значеше да си ја остави мајка си на другиот брег, со измачената душа, да си ги остави братот и сестрите, како некогаш, поради заминувањето во Цариград.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Една безбојна, измачена жена, со разбушавена коса и со испиено лице, стоеше пред вратата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
- А најстрашно е - зборувам со измачен глас - јас мислам дека јас сум виновна, дека го донесов вирусот...
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Измачените и страдалнички лица, на кои се сочувани белези на гордост и достоинство, те тераат пред нив да застанеш и да простумиш со почит и воздржан здив.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Ти ветувам. Потоа сум само твој, измачен мој ангелу!
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Во големата душа на владетелот, која го одржуваше физички измаченото тело, постоеја живи и мртви делови, како во самото стебло на животот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
И без да сакам да мислам на тоа, се видов во темна рударска јама, измачен и гладен.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
