изнуди (св.)
Сега за прв пат постоеше можност да се изнуди не само целосна послушност спрема волјата на Државата, туку и целосна униформност на ставовите за сите прашања.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Прашање е значи сега како да обучиме друг орган За дружење со светлината А и која е азбуката на изнудениот говор на мракот Кој стрпливо во ќушето на животот чека?
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Ја измачуваше мајка си прашувајќи ја одново и одново зошто нема повеќе храна, викаше и ѝ подвикнуваше (се сеќаваше дури и на тоновите на својот глас, кој почнуваше предвреме да мутира и понекогаш ќе грмнеше чудно длабоко), или пак се обидуваше со цимолење да изнуди повеќе отколку што му следуваше.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Најпрвин изнудувајќи од нас признание за покаеното и невешто промашување, како да знаел за нашата несовршена природа, наклонета кон грешки.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Нивоата се измешани. Ти го изнудуваш одговорот.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Имаше и други моменти, кога беше решен да не признае, кога секој збор мораше да му биде изнудуван меѓу два лелека од болка, а постоеја моменти и кога немоќно се обидуваше да прави компромиси, велејќи си: „ Ќе признаам, ама сѐ уште не.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Однадвор веројатно допираше месечината, крем и зелена боја, и меките стогови на следните мириси: смирна, што дождот ја изнудил од дрвјата на булеварот; некои еротски видови бензин, кој придвижува одредени видови автомобили; сиот зеленчук од задишаното тло; наивната продорност на улицата; внатрешните мистерии на жените; и бесшумните пушкарања на стравот.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Дури и нашата смрт, на лага, ни ја изнудија.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Не ми сугерирај грешки, за да ми изнудиш признание.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Не беше веќе стариот лаопланос, сѐ што ќе кажеше сега беше некако изнудено, од немајкаде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Потоа оној изнуден и чуден предлог или барање од неговиот некогашен пријател Јаким во врска со белезицата (во истиот оној понеделник што се трудат да му го забошотат); божем најдобро ќе било тој да го заборавел случајот бидејќи станувало збор за скапоценост на мајка ѝ на неговата секретарка Ботка а не на Баручиеви.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Се хранат со зависта, задевајќи ги со навреди, се хранат со навредите, што ќе ги изнудат или добијат од устата на својата жртва, за возврат!
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Петрис ќе се насмее, ама некако изнудено.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Тука генерал Кикицас - не поднесуваше така да се претставува, но важноста на мигот тоа го налагаше и изнудуваше побрзо извршување на наредбите.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Треба да се забележи дека во образложението на Судот има доста неточни работи, што гемиџиите не би можеле доброволно да ги кажат, тие, по сѐ изгледа, биле изнудени од властите, зашто им конвенирале.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Што да игра? Изборот е никаков, останува како обичен изнуден потез да го помакне за едно поле пионот пред кралот, но тоа е празно заполнување на времето и ништо не ослободува.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
