исправи (св.)
Нѐ напикаа во една соба: да нема место да се протегнеш, ногата да си ја исправиш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Видов дека сѐ е уталожено и се исправив.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Решиле луѓето да ја изнесат својата несреќа од дома и на улица да ја исправат историјата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нѐ слегоа да се исправиме, што се вели, да се размрдаме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се исправија еленчињата и тогаш за прв пат се видоа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Елегантно се исправам и велам. - Грешка сте. Јас сум дактилографка.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Исправуваат грб, бришат пот и длабоко вдишуваат утрински воздух.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Секоја грешка може да се исправи.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Исправете ги главите и погледнете в очи.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Се исправивме на работ од трапот и видовме: навистина се предал, врагот!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Се исправи несигурно тргна кон вратата.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Тоа сега го исправи своето главче и зачудено се загледа во него со своите ведри очички.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Најпосле јастребот го исправи својот лет и се упати кон брестовата шумичка на ридот, носејќи ја во канџите својата жртва.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Сенки на некои луѓе се исправија на местото од каде што дојде пукотот и бесшумно се изгубија некаде натаму.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Вложи голем напор да се исправи во седечка позиција и успеа само болно да го искриви телото.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во осумнаесетата година ја спушти слушалката и се исправи од клупа со матурантска диплома в џеб.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Оттука е јасно оти Бугарите ја голтнаа пилулата и доцна е да си ја исправат грешката.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Се исправив од миндерот возбуден и збунет и се обидов да застанам на болната нога.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Од таа скаменетост го освести црвенокосата, богата сончевина, што се плисна како некој плавен бран во неговиот прозорец, ослепувајќи го и во исто време носејќи му ја назад способноста да се исправи.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Се накострешив и се исправив колку што ме поткреваше презирот и бесот, и навредата, нормално.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
