касај (м.)
Пчелките нежен касај ми оставија, ко цветови од црвени усни Во дремката на ноќта, празноглав со стакленици ги потпирав капаците на темнината Во небото ѕвезда Деница светкаше Мракот се стопи во зракот на утрото Со сиот жаргон се обидувам да го спасам денот кој навестува нова мора... залудно
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Олцкаво вака. Можеш на два касаја да го изедеш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се врати дома Петре, ја кладе главата меѓу дланките, се потпре врз исушениот орев и три дни и три ноќи од место не се мрдна, ни око отвори ни уста зина, ни касај касна, ни вода пивна.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
— А таму нема со што да го залажеш касајот, велам, да можеш да го голтнеш...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сум го делела касајот, што се вели.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Претседателот, сиот блед и изгубен во вратата, поцеден по муцката од маста од пржените јајца, што ги поручуваше, со касајот в уста, да го акнеш со тој чекич, истапен по камењата, што ги кршеше со него во ѕидањето и сиот бел од исушен малтер, ех, зошто не го стори тоа, зошто...
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Погледнете го јаболкото додека не е начнато а потоа утврдете на што ќе заличи откако ќе бидат сторени спомнатите касаи – ми објасни Никола Леко алудирајќи на потребата да се користи здравиот разум.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
- Да не си чул нешто, браче Огнен, вели Уља со касајот в уста, да не си разбрал нешто за Мирчета мој?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ми ги брои касаите, залаците.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јас спијам со него, касајот го делам и тој деца ми прави, ама штом вчера и чумата се јави во комшии, од ум не ми излегува дека тој е нашата невола, зашто се греши пред светецот, и треба да ја добие заслужената казна. Котел не му гине, нели оче?“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Обрнете внимание на што личи тој плод кога ќе му откинете два- три касаи.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Со првиот благослов почнуваат и првите касаи, првите касаи одат со првите голтки, а уште со првите голтки почнуваат првите извици.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Ти си првиот кој ме внесе во алејата на љубовта, ти си првиот кој ми го дари првиот касај на сласта, беше главен актер и сведок на кого по сопствена желба му ја дарував својата чест.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Мислам дека самиот приод кон храната, однесувањето кон секој нов касај; насмевката, сериозноста или загриженоста на поединецот кој внимава на секој свој но и на туѓите гестови, сите тие поединости преставуваа посебни приказни потчинети токму на тој одамна совладан механизам.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Нели такво нешто прават подлеци, кој се осмелува од гладни деца да скуси, од нивниот касај да дрпне?
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
