кило (ср.)
А тука настана проблем... секој ѕидар, тесар, армирач, при преземање на манџичката и пола кило леб треба да го предаде купончето.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
А тоа пет кила и сто грама и со букви и со цифри.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Утредента Сиве не отиде на работа в планина, но купи цело кило пченица и на двапати по осмак ја однесе на воденицата и до вечерта донесе сто оки брашно.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Многу те поздравува и ти прати едно кило шеќер.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Никогаш не раскажа ниедна неправда од детството, од очувот кој велеше дека од кило месо ја сторил човек.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Секој ден по едно кило да се смалувам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Селото простум умираше: кола царевка не стигаше ни колку за една рогозина за закопнина, а килото тутун не тежеше ни колку кило сол.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Многупати на анџијата ќе му истуреа цела вреќа стока само за неколку кила ракија и вино. А и зошто да не? Таа не беше со пот заработена и со крвава мака спечалена.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Помогни ми да те пронајдам, да се најдам себе си во овој вртлог на ништо. Покажи ми го патот кон слободата, се купува ли на кило можеби?
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Здравко му остави пари до иконата и со насмевка на лицето тркна до првата месарница да купи пола кило сланина и пршута.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Една група мажи отаде купот земја беа вдадени во разговор за цената на печурките вргањ, суви по толку килото, сурови по олку, некој вели се исплаќа, некој не се исплаќа.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
- Секој ден има да се раѓаат клонирани деца кои на 3 години ќе дигаат тегови од 150 кила, ќе тепаат диви свињи со голи раце, а на 9 години ќе маваат по литар Балантајн.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Тој мислеше на своите шест мали деца и на жената, што ги остави само со едно кило пченкарно брашно и малку плашици...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
А нивите беа истите и требаше да се работат за да раѓаат уште повеќе пченица одошто во турско време, оти тогаш таа беше 55—60 гроша, половина лира килото, а сега стана осум па и десет лири, шеснаееет дваесет пати поскапа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тие мрчале надолго и широко ќе ви продаваат морал, а доколку тоа не би го правеле и би ги пуштиле на пазар да продаваат компир сигурно нема да продадат ниту 2 кила, но затоа доколку ги оставите пред МТВ би биле успешни проститутки.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Млекарчето го зеде тенџерето, ги кладе парите во џебот и ѝ измери едно кило.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Лежејќи во водата, Кала ќе ослабеше некое кило но со јадење брзо го надоместуваше.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Со 100 динара ќе идеш да изнакупиш блок чоколадо, кило банани, 2 сладоледа и ќе ти остане кусур.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Па добро, мајчето ваше мајчино и сестра и прабаба до дете од половина кило, од каде сега вие овде, дома, кога ни жива душа од српската, војска уште не е демобилизирана, а?...
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
не му текнува ништо, него стрелајте го, вели тој, големиот, со едно кило петлици на алиштата, него стрелајте го, а селово запалете го, и војниците го грабнаа, го залепија на ѕитчето од црквата и се даде команда ״оган“ и старшијата се свлечка покрај ѕидот, се истиша како и гајдата што заборави да ја испушти од раце и може да е уште таму, оти ние после се разбегавме, тие фрлаат пушки, а ние бегаме, кој нагоре, кон напреку, и после, ене што направија од селото, може да е ова судниот ден, судниот час, вели Николе Валавичарот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
