крстат (прид.)
Над врвот се виеја и кружеа големи крстатни орли.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Затоа тој сега тивко се приближуваше до едно чамово стебло, што стоеше на дваесетина чекори лево од дирата, в очи на оние лески и стеблото му беше сѐ поблиску, сето црно и со својот вечен ореол од густа миризба на смола, не смирена ни под тој висок снег, натрупан над неговите виснати гранки, со дебели, крстатни чикери иглички.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
