мавне (св.)
- А бе, мани го татко ти, што знае тој за феминизмот и за сестринските врски, нека си гледа своја работа! – малку подналутено рече тетка ми.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Мавни ми се од патот зашто, жими најмилото, ќе минам преку тебе. - Ќе минеш но твојата ѕвезда ќе догори.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Кога стадото замечтано од ливадата зачудено ќе ме погледне а малото овчарче ми мавне со раката Таго на детството напуштено Тоа ти ме викаш назад во своите сонливи длабочини.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Може да се најдат и луѓе што ќе речат оти треба да се мавнат од овој свет лицата со такви мисли.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Нека се мавне таа сотона од селово сосе онаа машина за штракање.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Шетавме, божем незаинтересирани и чекавме продавачката да се сврти, да услужи некоја купувачка од страната на тезгата со панделки и разни конци и во тој миг да мавнеме по некое копче.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Трпе мавна две пива од нога колку да не речат соселаните дека се праи градски курназ и замина од селото.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Ретко со едно мавнување да не ја погоди в глава.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Беше добро, што ги имаше мавнато и тој, барем за извесно време, и што знаеше дека во следните денови ќе ги мавнува сѐ повеќе од своите мисли.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
„Остави ја милоста, мани го онака, ќерко...
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Се оддалечивме од галантеријата, се врткавме околу играчките со надеж дека таму ќе мавнеме некоја џамлија - ама и таму ништо.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Мурад на некого од високодостојниците му мавна со рака, овој пристапи кон него држејќи в раце перниче на кое имаше положено одликување прикрепено за синџирче.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Сите негови другари, освен Орце, кој бил дежурен во визбата на бакалницата, седнале во близината до пристанишната кафеана за да му мавнат на Шатев за последен пат и да видат како ќе започне да се остварува нивното дело.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Сѐ сакам на мене да мавне, да ме смачка.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Јас отидов да го побарам Едо. Стар пријател, мани бизнисот туку и затвор заедно имавме лежено, а поголемо пријателство од затворското нема, како да не го побарам!
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Кондуктерот кој доаѓа за проверка на билетите, е удостоен со лежарно мавнување на раката.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Арсланот кренал опашката и му рекол: - Мани се, гадино ниедна! И ти сеа ќе ми додеаш?
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
И војводата мавнува со раката и комитите ги тргнуваат штиковите од под гушата моја. ־ Ај, сега оди си, вели војводата, ние пак ќе те побараме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Како и на секој Јов, најден на мака, ќе му се прикраде како змија мудриот пријател кој ќе почне да го советува да се мавне од „глувчешкото пријателство“ зашто, како што се случувало, и тој можел да се глувчоса.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Имитирајќи шимпанзо, професорот Оливер ја протна раката низ десната ногавица од своите прешироки пантолони и со изненадувачка вештина му мавна на професорот Роберт со непристојно свиткан среден прст.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
