мушне (св.)
Тој го извади од пазувите својот кавал и му го мушна бргу во раката...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Со големо спокојство му се доближи на автото, миговно оперираше, откорнатиот амблем го мушна под маицата и сосем спокојно се врати кон нас.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Со амблемите можеш само да се сликаш или да си ги мушнеш под перница.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Зајчето мрдна со ушите, ја подаде муцунката напред, а потоа потскокна два-три пати и се мушна под глогот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Двајцата, стиснати еден во друг, како сенки се мушнаа меѓу двете бакалници на аголот на Корејска улица и чикмакот што завршуваше со висок ѕид од бетонски тули, и брзо се вратија назад, разделувајќи се со обострано тапкање по рамената.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Станав од креветот и се мушнав во собата на Бреза.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Некој убавец, којзнае како се мушнал во собичката кај другарката Оливера Срезоска и ете ти циркус, просто-напросто на генералимусот му ја бојадисал со бела боја левата страна од мустаќот, му ставил и некои други знаци на лицето.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Таа беше „грешниот натрапник“ кој со измама се мушна во домот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Трчаше по гостите (без оглед на раса, вера и нација), со такт и елеганција, се мушнуваше низ редот на протоколот, ќе им втурнеше в раце фотографија со трн, а за возврат бараше ливче од нив, ливче со потпис, со збор, со слика, со било што и било како.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Погледна нагоре и надолу и бидејќи никого не виде, се мушна низ порта, се најде во дворот и бргу влезе во куќата.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Се мушнав и пробивав низ соби натрпани со изветвен мебел, грнци и лонци распослани по масите, засушени четки и празни платна на еден стар уметник кој заради својата мајка, воглавно, останал сам.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Телото во миг се мушна под неговите крилја.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Мими се почувствува и навредена, и засрамена, и виновна, па се мушна во скутот на мама Злата и залипа.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Спиеше: со врел прст, гол, без аметист, Под ношница мушнат, след воздив низ гриз Стефан Маларме
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Не бегај, зрачко! Славчо се мушна меѓу рибизлите да го побара зракот.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Ги стиснува забите, ги затвора клепките и натамина оди на своето место, го крева веленцето, полека се мушнува под него иго моли господ што побрзо да ја заспие.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Полека станав и на прсти се мушнав во нејзината соба.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
