нам (зам.)
Но Македонците ги успокојуваа Бугарите: Чекајте вие, нека ни дадат нам автономија, па ќе видите оти по неколку години таа Македонија ќе биде бугарска, зашто повеќето од македонската интелигенција го доби своето образование во Бугарија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Нам пијаниците ни е сеедно. Секоја вечер почнуваме одново. Со нова чаша.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Востанието ни покажа оти ние Македонците не можеме да очекуваме помош од никоја од балканските државички, оти решението на нашето прашање е сето во рацете на големите сили и затоа нам и не ни треба да ги соединуваме и да ги замешуваме нашите интереси со чии и да се словенски интереси на Балканскиот Полуостров.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Каков човек беше тој Турчин! Гранатите наоколу фрчат а тој шекерчиња зел и ни ги носи нам, на децата, за да нѐ облажи.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Не е моја работа да барам дали некој зол демон на Бугарија ни ги има направено сите лошотии бугарски нам на Македонците.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ноќта и нам нѝ се криеше меѓу трендафили под прозорец Земјата ја пишуваме со мала буква И кубиња стоеја заклучени зад ридоите.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
157. Ние гледаме сега оти три национални и религиозни пропаганди во нашата татковина се борат една против друга и сите заедно се борат против нас и нашите интереси, сакајќи да им нанесат смртен удар и да си ги потчинат под себе, земајќи го со таа цел религиозното и училишното работење кај нас во свои раце преку црквата и училиштето за да ѝ нанесат смртен удар на нашата народност, ни го налагаат нам нивниот наместо нашиот јазик.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
За македонска народност, македонска литература и литературен јазик ние ќе можеме да му мислиме само кога ќе заживееме еднаш слободен политички живот; а до тогаш нам ни треба ние да сме соединети и да го оставиме настрана националното прашање.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Овој површен поглед врз историјата на Македонија ми се чини не само што покажува дека ние Македонците си имаме своја историја и дека сме народ чии судбини се развивале во врска со судбините на другите соседни нам народи, но и дека има во нашата историја многу самобитно и своеобразно, како што е, да речеме, самостојната Охридска архиепископија со нејзиното работење полето на народното просветување.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И нам еднаш да ни се падне да се наиграме по наше.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А покрај тоа, на сите нам не можат татковците да ни бидат ни полјаци ни пандури во општината, како што е тоа татко му на Бузо.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Тивко е темно сред класјето во полето и осамотеноста боли Барем вечерва, вечерва слезете долу развеселете ме Зошто не би дошол тој сам во собата нам ни е долу страв Ноќта е темна ноќта е густа нам ни е долу страв
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Но за да биде таа служба благодатна, нам ќе ни треба да создадеме народни служители, народна интелигенција што ќе му ги посвети сите свои сили на народното благо.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Нам веќе ниеден ден не ни треба за овде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Арно ама, таа мала фасадна вдлабнатина нам ни е замена за сите наши минати балконски и балкански светови.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Од детинството сѐ што им е мило ним и нам ни е мило; на сѐ што се радуваат тие и ние се радуваме; тие плачат и ние плачеме; тие се смеат и ние се смееме.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Милосрдна сестра со рачички мали за раната наша не наоѓа лека. Со милосни очи, со поглед што гали не ни носи таа нам преврска мека.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Сеедно од која поставка ќе тргнеме, нам секогаш ќе ни недостасуваат повеќе елементи за попрецизно да се определиме за која ѝ да е дефиниција за поезијата.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Од сичко носат кајмакот од потта цедат го сокот, од сичко носат кајмакот маката нам оставаат!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Добро, не баш само нам туку и на клинците од соседната улица. Може и кралица да бидам“.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
