намрштен (прид.)
Пред мене беше една намрштена жена.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Претседателот на Дисциплинската комисија не е пушач, има намрштено лице и видливо нестрплив поради што често го проверува времето на својот рачен часовник.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Бане беше вцрвен и намрштен: Јас молчев и чувствував некаква кривица дека можеби заради мене, за кого се заложи, тој ги губи своите нови чевли.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Покрај него стоеше Митре намрштен, нешто го давеше.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
— О, ош ѓелдум, конзул, ефенди, ош ѓелдум — Му одговори намрштен кајмакамот на турски, па заврте на македонски.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Од едната страна на масата седеа намрштениот Бертран и Изабел, а од другата јас и Патрик.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Таа, намрштена, влегува во гардеробата како намќор и сѐ „испробава“, малку себе, малку фустаните, а најмногу неговите нерви.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Толку сум намрштен што е доволно само да се поместам врз радијаторот, но не се поместувам.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
- Зошто го удри Томе? - праша Ане, малку подналутена и намрштена.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
