неделава (прил.)
212. Точката е интерпункциски знак кој се бележи на крајот на расказна реченица (проста или сложена) или логички напишана мисла што претставува целина и ја пренесуваме како реченица: Таа ми раскажа еден сон. – Наум беше буден пред да ѕвони будилникот. – Девојката се смееше гласно. – Ракометарите го постигнаа најголемиот успех досега. – Надвор врне. – Нам малку ни треба за среќа. – Димитар ќе остане дома, а ние ќе одиме на свадба. – Кога ќе наближеше до аргатите, тие секогаш ја забрзуваа работата. – Никој не знае каде отиде момчето. – Влегoa во автомобилот за да не ги наврне.
„Правопис на македонскиот јазик“
од Институт за македонски јазик „Крсте Мисирков“ – Скопје
(2017)
Лаката од Адема беше голема, пет кила семе бери, а бегот сака неделава да биде изорана и посадена царевка, инаку се знае, ќе го јадат остенот секој ден.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
„И мене не ми цутат рози. Ете, мојот хороскоп за неделава предвидува само црнила. Но тоа не ме депримира.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Деновиве сум зафатен, но кон крајот на неделава ќе имам време.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Од немирниот сон што трае со месеци, од превртувањето во постела неделава, од наглото станување од кревет, мугриве. Холокауст центарот е трауматично здание.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
