некролог (м.)
НЕФОРМАЛЕН Не користам шаблон строг и мразам хаику со слог отидов да читам некролог
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
И бидејќи имам лоша навика да го прелистувам весникот од назад кон напред, свесно прескокнувајќи ги страниците за економија и политика, но не со цел да се задржам на некролозите, туку на рубриката за култура (ако воопшто има таква во овој ден од неделата), случајно дофаќам две страни повеќе и кога во рубриката црна хроника, што ќе видам: Јадранка сликана во придружба на двајца батки облечени во униформи, очигледно припадници на безбедносните служби, кои ѝ помагаат да излезе од огромен црн џип, ламја од минимум 3000 кубика.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Фала богу што уште има некролози по весниците.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Потоа се протна низ подотворената пола на портата, ја испешачи патеката до влезниот и се најде на терасата пред двокрилната дрвена врата на која беше одвај распознатлива некогашната сина боја на која некрологот поставен и тука делуваше како новина на куќата.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
На Партизанска во јуни липите се на екстази, на нив некролог за прогонетиот мирис на печени пиперки.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
Во финалето на последното кажување Веселин, Мена и малиот раскажувач ќе слезат кон полето исполнети со дрвени некролози и ќе почувствуваат неодложна желба да ги уништат табличките, тие морничави белези на умирањето: „Сите овие проклети крстови ќе ги искорнеме, рече Веселин, сите до еден.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
2. На бандерата два некролога за два дена.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
Просто му ги прободе очите некрологот залепен на десниот столб од двокрилната широка железна порта, под бројот што расклатено висеше само на уште една шајка.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Таа, со голема тежина во душата, уште еднаш се присеќаваше на мртвите од телеграмите- некролози кои не престануваше да ги добива, се пресели во времето на својот татко, кого не го виде уште од времето на свршувачката, се сети на својата родна мајка, која не ја виде никогаш.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Му го подавам весникот на постариот зашто тој ќе му ги прочита сите некролози на другарчето од собата карши, со посебен акцент на годината на раѓање, за да му докаже дека: „Ето, и млаѓи одлазе!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Некролозите станаа визи помеѓу двете „скарани земји”!
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
На авторот при изговорот на зборот „Уртето“ му блесна намуртениот лик од фотографијата на некрологот.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Половина од неговиот глас, полош од Некролози, промоција фонографска снимка, одеше под масата: “Мили мои, забележавте дека човеколиките мајмуни, иако покриени со густи влакна, имаат проќелави лица, или подобро речено, ќелавоста ги претвора нивните муцки во нешто што многу потсетува на човековото лице.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Од телеграмите- некролози, единствените пораки кои можеа нецензурирано да ја минуваат границата, Мајка можеше да ја состави трагичната историја на својот дел од семејството.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
И со поширокото семејство, од земјата од која избегавме, поради затворената граница, комунициравме со телеграми- некролози кои, главно, објавуваа нечија смрт, на едната или на другата страна од границата.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Во весниците дури нема ни некролог од ужаленото семејство.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
