нестивнат (прид.)
Убавината кај Чинго меѓутоа ги носи пред сѐ отисоците на човековата убавина во чие име младиот писател ги искажува со сериозна и длабока загриженост и вистинитост своите големи и нестивнати стравови.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ни ја остави, се разбира, и азбуката на доброто и злото а ќе ја паметиме и нејзината граматика на нестивнатиот копнеж по најмалиот син далеку, во туѓина. (Како да ѝ остана подотворено едното око - белки ќе го види пред гробарите да си ја завршат својата работа)
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Трибалниот нагон за власта, нестивнат уште од падот на Отоманската Империја, тешко еволуираше кон излез.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Кој ќе му го зблажи сега копнежот, нестивнатиот копнеж по онаа мирисна, светла мугра - последната што ја виде и што осети во родниот крај?...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
2. Мојата приказна
„Стасав во последен миг, но сепак
го преминав прагот на авлијата 28и премрев, мислам, одеднаш:
- самрачна светлост, неспокоен сјај
и јарка нестивната страст
која се одразува врз сѐ и во сѐ
и сѐ превреднува, како премрежје
- сетне, интензивен спој вибрации
збрани на едно место
налик на грст значења вкрстени
во еден единствен збор
(о, парадоксално блаженство
на хомонимијата -
си реков и почувствував
дека допираат до тебе
моите помисли, надтежнати од профаност
занесени по светост
изострени од долгото 'рвење
меѓу принудата и поривот
меѓу надворешното и внатрешното!)
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Тој не можеше да откаже, тоа не му го позволуваше ни оној ведор, ни за ронка нестивнат метален порој, кој не сакаше да знае за никакво запирање.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Размислуваше за овие ешалони кои со нестивната борба на двоверјето длабоко, во нивните ранети души, исчезнуваа во одаите на султанските лавиринти или на воените походи од каде што некогаш како деца заминале.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
2. Мојата приказна
„Стасав во последен миг, но сепак
го преминав прагот на авлијата 28и премрев, мислам, одеднаш:
- самрачна светлост, неспокоен сјај
и јарка нестивната страст
која се одразува врз сѐ и во сѐ
и сѐ превреднува, како премрежје
- сетне, интензивен спој вибрации
збрани на едно место
налик на грст значења вкрстени
во еден единствен збор
(о, парадоксално блаженство
на хомонимијата -
си реков и почувствував
дека допираат до тебе
моите помисли, надтежнати од профаност
занесени по светост
изострени од долгото 'рвење
меѓу принудата и поривот
меѓу надворешното и внатрешното!)
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
- И срцето силно ќе му зачукаше, а по сувото бледо лице ќе му се разлееше одвај забележливо руменило, коешто гавореше за неговата возбуденост и нестивнат копнеж.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
