одвај (прил.)
Ни се држат рацете така, одвај дочекале да се фатат, да се разберат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Одвај му се држат ковчињата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми ги подава јаболката, а јас одвај ги задржувам солзите да не ги пуштам да ми се видат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Одвај врзува збор со збор.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Одвај успеа да се сврти на колк.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Одвај го распозна чуварот. Неговата фигура ја виде чудно изменета во трепкавата светлина од фенерот што му се лулаше во раката.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тешко му беше, нозете одвај го носеа. Пред очите му се плетеа мрежи.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Одвај ја досигнав, зашто ми пропаѓаа нозете во јорганите и перниците од креветот.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Со два класа трговска академија одвај ја носи главата на рамена.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
А од тоа одвај ли може да има поголемо оправдание за постоењето и програмата на нашето друштво.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Решението го бев донесла уште од вечерта и одвај дочекав татко ми да си оди на работа.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Морам да признаам дека одвај се воздржав да не му плеснам една чаша в лице.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Во зглобовите се вгнездува вкочанетост и длетото одвај се движи во неговата рака.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Жената која лежеше на креветот до нејзиниот, модра како џигер и со одвај триесетина килограми сѐ уште лелекаше и офкаше од болки, а мајка ми која не ми ни дозволи да ѝ помогнам да се преоблече дента кога ја донесов, лежеше мртва.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Снимателот немаше доверба во својот асистент да му ги даде инструментите што си ги задржа на вратот како амајлија, иако во штабната барака не го очекуваше некоја неизвесна судбина освен да пие ладно кафе, да трга цигара по цигара и одвај да чека да му понудат од шишето што се криеше во бирото.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Стражарите одвај ги прифаќаат зборовите, но се сложуваат да нѐ отклучат со Оливера.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Уште во истиот ден тие го осигурија овој мост и за подобра сигурност да не премине непријателот преку река, од каде што му се даваше можност да се развие во борба по широките лаки и да победи, фатија та ги насекоа сите диреци на мостот на педа- две во водата, оставајќи ги одвај да се држат.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Нозете ги држеа одвај простум, а изморените раце им ги испуштаа алатите.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Одвај успеа да исплива и на коленици да стаса до брегот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Кога заврши часот одвај дочекав да излезе наставникот и истрчав кон дома.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
