опачен (прид.)
Време опачно. А има секаков народ: и подобри и полоши и којзнае какви.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога Турците сопственици на чифлизи почнаа да си заминуваат од сета Пелагонија и од Потковицата и да се населуваат во градовите, тоа стана по бојот помеѓу орлите и штрковите кој во 1901-та започна на Алилово и се пренесе во Беговски Ловаѓе, односно тоа произлезе од страв од она опачно претсказание што го срочија христијаните по победата на штрковите над орлите, дека му е блиска пропаста на царството, жителите на Потковицата од своите бегови купуваа земја во близина на чифлизите или во дворните места на чифлизите и на новооткупената земја подигаа живеалишни куќи и се делеа на клонови.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Христијаните молеа во пресметката да ја изгуби главата тој, Арслан бег, не само зашто беше опачен и неприкрепен на умот, туку и дека она во кое до појавата на гласот само се сомневаа, сега, благодарение на него, на гласот, сосема веруваа, а Турците Арслан бег да го надвие гласот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Но, мачната многулисна потрага што го сочинува тој роман – Хамберт Хамбертовиот „подвиг... еднаш засекогаш да ја проникнам погубната чар на нимфичките“ – произлегува токму од опачната природа на привлечноста што раскажувачот ја чувствува кон пубертетликите.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Море, опачно време, море опачно!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој беше посебен човек со многу опачен карактер.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
