опомене (св.)
Во неа полесно се одгатнува дали ѕвоната од Кремљ ги опоменуваат спанковците или ужасни соништа ми ја расипуваат ноќта.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
И затоа, во мигот кога видов дека попуштам кон него (беше тоа една летна ноќ, на кејот на Вардар во Велес, кога речиси водевме љубов), јас решив да го опоменам, да го навредам, да го оддалечам од мене; и јас ја предадов неговата збирка песни во Партијата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ама ја прикажаа и онаа друга страна на тоа време: ловот на црвени вештерки, ноќните акции на Кју-Клукс-Клан, конзервативните отпори кон новите уметнички движења, едукативните филмови во кои се опоменува младината на опасностите на новата музика, забраните за носење рокабили-фризури и подвртени фармерки по училиштата...
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Искачи се на врв- себе и повлечи се
во подножјето има плодни почви
јаболка кои мирисаат на магдонос и нане
поради долгиот престој во ист сад
зборови кои се припикнуваат во пазувите
-мажјаци скокотливи, полнозначни, семеносни-
глетки кои трчаат по тебе како верни загари
времиња кои те опоменуваат
обѕрни се, објави се
но не застанувај
што погоре, толку подоле
она што во себе го имаш единствено го имаш.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Луѓето отапуваа и немаа разбирање за ништо. Природата ги опоменуваше, нејзината закана висеше над нив.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Дека го опоменуваа и неговите роднини и шамашот на нивниот каал, кој секој петок пред шабат и особено на Големите празници ги буди луѓето потсетувајќи ги на нивните духовни обврски за денот што е пред нив.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Го опоменува ведата која го соединува
со растенијата по светлосни вертикали.
Прашањето за коешто нема милост.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Ама овојпат, иако тој не го забораваше оној стар ферман, со оловен печат, дојден од султанот до дедо му славниот Исхак-бег кога овој стана заповедник на Скопје, пишуван со рака и во футрола од ѓон, а во кој султанот умно ги опоменуваше своите намесници да не се перчат многу и да не се подаваат на суетата, зашто да бидеш господар на еден народ е исто што и да седиш на терезија со два таса, тој сепак не ја менуваше одлуката: првин затоа што потурчувањето на ибн Пајко ќе одекнеше силно меѓу колебливата раја, а второ, затоа што и самиот султан, покрај сите совети, даваше и уште еден, кој сега многу му одговараше на Мехмед-паша: „Својата сабја сепак секогаш држи ја остра!“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Но, залутав во друга приказна. Слободно опомени ме кога ќе се случи тоа.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Вториот бил помалку јасен и Херкулина била предупредена и опомената дека следниот пат ќе биде подложена на детална истрага.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Којзнае колку пати опомена: - Нова Годино, кралице на благогласините, не гледаш ли дека доаѓаме до големиот свет и оти во нас се насочени милиони љупопитни погледи!
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Му идеше - да ги опомене - ама само ги загледуваше и се згрозуваше.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Никој повеќе не се грижеше што прави тој, никаков писок не го будеше, ниеден телекран не го опоменуваше.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Опомени се:
Зла е кобта на Врховниот
а изгревот е ноќен.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Потоа, некој громовлив, оловен глас, опомена: „Господине, ти ја давам блиц - сликава бидејќи си писател.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
— Ќе зборувате само во еднина, ме опоменува Пенделеев.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Шепотливо плискаат брановите во невидливите карпи таму долу како да го повикуваат и потсетуваат и му забележуваат за нешто, како да го опоменуваат за нешто многу важно што тој го заборавил.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ретки беа јунаците како Скендербег кои се извишија од оваа протоплазма предупредувајќи го Западот за идните војни и немири, а опоменувајќи ја султанската империја во нејзиниот крај.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Но плачењето не е за луѓе што градат. Плачењето е за луѓе кои жалат над урнатото и над минатото. Скокнав опоменат од ваквата мисла.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Беше на едно високо скеле, сега веќе ѕидар, а некаде во него, вкоренувана низ сите оние изминати години, долги, од неговото детство, почна да ги подава своите отровни повитки, една ужасна бездна, да се отвора и да се длаби пред неговиот поглед и да не му дава мира да се размавне и да работи, како што знаеше тој, како што работеа сите други мајстори, и во сонот опоменувајќи со длабочината на провалијата под него, ниеднаш не позволувајќи му да подзаборави, да си ја сочува онаа свикнатост со не.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
