отпара (св.)
Отпарај, мајче, отпарај, конец од веленцето и со него да го бележиме патот за в дома... трагите прашина ќе ги покрие; патот водје ќе го излокаат... парај конец од веленцето за да знаеме по кој пат да се вратиме дома...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
„Сакаш ли да имаш мир и живот? Отпарај ги зашиените рабови од минтанот. Дај му ги лирите на шефот да ги чува.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Како да немаш што да облечеш, зарем не гледаш дека пантолоните ти се отпарани назад?
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Јон зборува над мене, а мене ми се кине мевот, ми се отпарува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Одвај ја дочекува муграта. Си ги отпарува рабовите на минтанот. Ги вади проклетите лири.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тоа уште посилно замекало, пришиената кожа се отпарала и од неа излегло козлето. Настанал пекол во куќата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
