пешо (м.)
Можеби секој од нив пееше некоја своја песна.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Никогаш нашиот егзил нема да биде залуден, пееше Дарвиш, по својот полвековен егзил, за вечното враќање дома на Палестинците.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Лео Берсани јако го пренесува чувството на геј-посраменост поради неминовната пропаст на геј-мажественоста упатувајќи на „класичното спуштање: влегува буч во бар и се топори наоблечен во кожа, зинува и звучи ко пешован, те носи дома, каде што првата работа што ја гледаш му се сите дела од Џејн Остин, те легнува на кревет и – и другото го знаеш“.320
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Рада упорно „ги печеше“ на тивок жар.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
