поарно (прил.)
Поарно сега да мислиме како да ги усреќиме вештерките, оти понекогаш можат да бидат негостољубиви.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Во Мартовските демонстрации во Белград, тој беше на чело на една поворка, го носеше знамето и викаше: - Поарно „рат“, отколку пакт! Поарно в гроб отколку роб!
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Се пробива меѓу луѓето што се растоварат и го подзабрзува братчето Поарно да останеше во вагонот, вака можам и тебе да те загубам!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
А поарно беше да не го правев тоа и да ја сонував зелената влага на долината во која ми призна гледајќи празно дека со мене те сврзува нешто повеќе од љубовта.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Поарно самар на грбот да си ставам. Таа да ми влезе во куќава!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Уља и Велика како врзуваат крај со крајот, Горица сега да ме види не ќе знае што род сме и сигурно ќе бега од мене, улав живот, ебати животот наш, да не се делевме заради мене може поарно ќе живееја, ама човек не треба во ништо да верува и најубаво му е на оној во ништо што не верува, во ништо што не се надева, барем него ништо не може да го изненади...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се кријам и од Јона: да не го гледам кај што се мачи и да не ме гледа тој кај што се мачам. Поарно за обајцата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Макар што на Македонците им е доволно само раздобјето Од Александар Трети Македонски до Цезар Македонците не го фермаат многу многу Некој си Калигула таму и особено неговиот коњ Кај го давале Македонците Букефал За некаков дртав коњ на Калигула Спроти императорот и коњот велеа Македонците Никој не велеше спроти императорот и аеродромот Што е знак дека Македонците сепак беа свесни Дека никогаш нема да имаат аеродром спроти Александар Велики Ама напатени од многу посегања врз минатото и иднината Си велеа поарно мало аеродромче со големо име Ем големо ем наше си велеа Македонците Отколку голем аеродром со туѓо име што се пишува на латиница
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Дури уште поарно ако не ја дава. Ќе му ја грабиме, и со тоа ќе го срамиме!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Не знам како е поарно да се умре: Намерно како јунак или ненамерно, како згазена бубачка.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не е ли поарно таа и мајка ѝ да дојдат тука, или ние да се префрлиме таму?
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Поарно дај ми ја здрава, за да не ја крпам после. Војниците зајдуваат од смеење.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ете, мудурот пишува дека и селаните од него почнале да пиштат. Толку поарно за нас.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Си велам: ако на играчкиве не им најдам верна дружинка што ќе игра со нив, поарно да си умрам.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Да му ебам мамата. Поарно камион да ме удреше.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Се надевам, дека невестава уште поарно ќе ни испее.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
А поарно беше да не го правев тоа и да ја сонував зелената влага на долината во која ми призна гледајќи празно дека со мене те сврзува нешто повеќе од љубовта.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ги служи човекот поарно од домаќинките дома, та дури и пари назаем им дава кога беа некои во нужда.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Нафтата во ламбата гореше и чадеше. Светлоста не беше чиста, но пак поарно светеше од борина.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Секаде прв стигнува. Жние, ора од сите поарно, ама во браздата оддалеку не се гледа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
